အမွှေးထူကြီးနှင့်ခိုခို

ဧရာဝတီတိုင်းမြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသ မှာ ပင်လယ်ဖက်ကိုမျက်နာမူထားတဲ့ ဓနိတောဆိုသောရွာလေးတစ်ရွာရှိပါ တယ် ပင်လယ်ကမ်းစပ်ကရွာလေး ဖြစ်တဲ့အတွက် ရွာမှာနေကြတဲ့ သူတွေကလဲ အများအားဖြင့်တော့ ပင်လယ်ထဲထွက်ပီးတော့ပဲ အသက် မွေးကြတဲ့ရွာလေးပါ ဓနိတောရွာ လေးဟာ ရွာနာမည်နဲ့လိုက်ဖက်စွာပဲ ဓနိပင်တွေဟာရွာရဲ့ပက်ဝန်းကျင်မှာ တောဖြစ်လောက်အောင်ကို ပေါက် ရောက်နေကြပါတယ် ရွာမှာရှိကြတဲ့ သူတွေဟာ အရင်ကတော့ တစ်နိုင် တစ်ပိုင်ဆိုသလို ပင်လယ်ထဲမှာပဲ သားစဉ်မြေးဆက်လုပ်စားခဲ့ကြပေမဲ့ တိုးတက်လာတဲ့ ဒီဖက်ခေတ်မှာ တော့ ခေတ်မှီငါးဖမ်းစက်လှေတွေ ပေါ်လာတဲ့အခါမှာ တချို့ရွာသားတွေ က အဲဒီစက်လှေတွေပေါ်ကို လိုက် ကြပါတယ် တချို့ကလဲ မိရိုးဖလာအ တိုင်းပဲ လုပ်ကိုင်စားသောက်နေကြ တာပေါ့ ဓနိတောရွာမှာတော့ ပိုက်ဆံ ရှိလို့ စက်လှေအကြီးစားတွေထောင် ပီးလုပ်စားနေကြတဲ့သူတွေရှိပေမဲ့ အတော်များများကတော့ ဆင်းရဲသား တွေပါပဲ။ ဓနိတောရွာလေးမှာရှိကြတဲ့လူတွေ ဟာ ဆင်းရဲစွာအသက်မွေးနေကြရ ပေမဲ့ ပျော်ရွှင်စွာနဲ့ဘဝကိုကျော်ဖြတ် ကြပီး အခြင်းခြင်းလဲချစ်ခင်စွာနဲ့နေ နေကြတဲ့ရွာလေးပါ အဲဒီထဲကမှ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ချစ်ခင် ကြတဲ့ ကိုကိုနှင့်မောင်မောင်ဆိုသော သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ရှိပါတယ် ကိုကိုကတော့ မိဘတွေရှိကြပေမဲ့ မောင်မောင်ကတော့ မိဘတွေမရှိ တော့ပါဘူး နာဂစ်မုန်တိုင်းကြီးလာ တုန်းက မောင်မောင်ရဲ့မိဘတွေဟာ မုန်တိုင်းကြီးရဲ့သားကောင်တွေဖြစ် သွားခဲ့ကြပါတယ် လက်ရှိမှာတော့ ဘကြီးအိမ်မှာပဲ ကပ်နေရတဲ့ဘဝပေါ့ ကိုကိုက ညနေရောက်တိုင်းပဲ မောင် မောင်ရှိရာကိုလာတက်ပါတယ် လာ ရတဲ့အကြောင်းရင်းကလဲ မောင် မောင်ကို မေတ္တာရှိလွန်းလို့တော့ မ ဟုတ်ပါဘူး မောင်မောင်ရဲ့ဝမ်းကွဲ ညီမဖြစ်တဲ့ မူယာထွေးကိုကြိုက်နေ လို့ပါ တကယ်တော့ရွာထဲမှာလဲ ကိုကိုမကြိုက်ဖူးတဲ့ ကောင်မလေးဆို တာ မရှိသလောက်ပါ အဆုံးပြောရ ရင် တစ်ခုလက်ကိုတောင် သူက အလွက်မပေးပါဘူး ဒါပေမဲ့လဲ ကံ ုံဆိုးတယ်ပဲပြောရမလား ကိုကိုက ကြိုက်လိုက် ကောင်မလေးတွေကလဲ လင်နောက်လိုက်ပြေးလိုက်နဲ့ ဖြစ်နေ တော့ ကြာလာတဲ့အခါမှာ ကိုကိုတစ် ယောက် မောင်မောင်ကို ရင်ဖွင့်ရှာပါ တယ် သူ့မှာအခုထိရည်းစားလေး တောင်မရှိသေးတဲ့အကြောင်း ညည တွေဆိုလဲ သူ့ညီလေးကိုကစားရင်းနဲ့ ပဲ အဖော်ပြုနေရတယ်ဆိုတာတွေကို ပြောပြရှာပါတယ် ဒီအခါမှာ မောင် မောင်ဟာ သူ့သူငယ်ချင်းအတွက် စိတ်မကောင်းပေမဲ့ သူလဲဘာမှမ တက်နိုင်ဘူးပဲဖြစ်နေပါတယ် ဒီလိုနဲ့ ပဲ ကိုကိုဟာ တစ်နေ့တခြားဖွံ့ထွား ွစွင့်ကားလာတဲ့ မောင်မောင်ရဲ့ညီမ ဝမ်းကွဲ မူယာထွေးလေးကို မျက်စိကြ သွားပါတော့တယ် မောင်မောင်က တော့သူငယ်ချင်းကို ကန့်ကွက်စရာ မရှိပေမဲ့ ဘကြီးကတော့ ကိုကို ကို ကြည့်လို့မရပါဘူး အလုပ်လုပ်တဲ့နေ ရာမှာ အမြဲလိုလို ခိုကပ်နေတက်လို့ ပါ အဲဒါကြောင့်လဲ လူတွေက ကိုကို ကို အချောင်ခိုလို့ဆိုပီး ခိုခို လို့ပဲခေါ် ကြပါတော့တယ်။ ရွာလည်လမ်းပေါ်မှာ လူငယ်လေး တစ်ယောက် ညနေရောက်တိုင်း လမ်းလျောက်နေတာကို ရွာကလူ တွေဟာတွေ့မြင်နေကြပါတယ် အဲဒီ လူငယ်လေးဘယ်ကိုသွားတယ်ဆို တာကလဲ ဗေဒင်မေးနေစရာမလိုပဲ လူတွေသိကြပါတယ် အရပ်က 5' 7" လောက်နဲ့ နေလောင်ထားလို့အနဲ ငယ်ညိုနေတဲ့အသားရောင်နဲ့ ရုပ်ရည်ကတော့ ဇေရဲထက်နဲ့ ဂျပန်ကတုံးနဲ့ ပေါင်းထားတဲ့ရုပ်မျိုးပေါ့ ဇေရဲထက်လို လက်သရမ်းပြီး ဂျပန်ကတုံးလို လစ် ရင်လစ်သလို ခိုးစားခြင်တဲ့အကျင့် လေးတွေကလဲသူ့မှာရှိပါတယ် အဲဒီ သူငယ်လေးကတော့ ခိုခိုပါပဲ။ ခိုခို ဒီနေ့ညနေမှာတော့ မနေ့ညက တွေးထားသလို လုပ်တော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ပီး မောင်မောင်ရှိရာကိုထွက် လာခဲ့တာပါ မနေ့ညက မူယာထွေး နဲ့လိုင်းပေါ်မှာစကားပြောပြီးတော့ ခိုခိုတစ်ယောက် မူယာထွေးလေးရဲ့ အပုံတွေကိုကြည့်ပီး မရိုးမရွတွေဖြစ် ခဲ့ရတာပါ အထူးသဖြင့််တော့ နှုတ် ခမ်းလေးစူပီး ရင်လေးကိုကော့ကာ ခါးလေးကိုလိမ်ထားတော့ တင်သား လုံးလုံးလေးက စွင့်ကားစွာနဲ့ပေါ်လွင် နေတဲ့အပုံလေးက ခိုခိုရဲ့ညီလေးကို ထောင်ထလာစေပါတယ် ရည်းစား စကားပြောထားတာကြာပီဖြစ်ပေမဲ့ အဖြေကမသဲကွဲသေးလို့ ဒီနေ့ည တော့ ကောင်မလေးကို အတင်းကြံ ပစ်မယ်ဆိုပီး အားခဲကာ ထွက် လာခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါတယ်၊ မူယာထွေးတို့ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ အိမ်ဘေးက ပန်းပင်တွေကိုရေလောင်းနေတဲ့ မူ ယာထွေးကိုတွေ့လိုက်ရပါတယ်၊ ဘာတံဆိပ်မှန်းမသိတဲ့ တီရှပ်အဝါ ဖျော့ဖျော့လေးကို ထဘီအနက်ရောင် လေးနဲ့တွဲဖက်ဝတ်ထားတဲ့ မူယာ ထွေးဟာ ညနေခင်းနေရောင်ဖျော့ ဖျော့အောက်မှာ နတ်မိမယ်လေး အလားပါပဲ အင်္ကျီလေးအောက်ကနေ ရုံးထွက်နေကြတဲ့ ရင်သားလေးတွေ ကလဲ အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင်ကို ဖွင့်ထွား ဝင့်ကြွားနေကြပါတယ်၊ ခန္ဒာကိုယ်လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း ငြင် သာစွာနဲ့ လှုပ်ခါနေကြတဲ့ ရင်သား လေးတွေက ခိုခိုရဲ့ရင်ကို ဗလာင်ဆူ လာစေပါတယ် အိမ်နေရင်းဝတ်တဲ့ ထဘီအပါးလေးကလဲ ရေတွေစိုနေ တော့ မူယာထွေးရဲ့ပကတိအလှကို ပိုမိုပေါ်လွင်နေတော့တာပေါ့ ထဘီပါးလေးက ခန္ဒာကိုယ်မှာကပ်နေ တော့ ဖြောင့်စင်းတောင့်တင်းတဲ့ ပေါင်တန်အလှနဲ့ သိသာစွာစွင့်ကား နေကြပီး မို့မောက်ဖောင်းအိနေကြတဲ့ တင်သားတွေရဲ့အလှနဲ့ အဲဒီတင်သားကြီးတွေပေါ်က ပင်တီအရာ လေးက ခိုခိုရဲ့မျက်လုံးတွေကို ကျွက် ကြမတက်ဖြစ်လာအောင် ပြုစားနေ ပါတော့တယ်။ မူယာထွေးရဲ့နောက်ပိုင်းအလှကို မျက်လုံးကြီးထွက်ကြတော့ မတက် ခိုခို ငမ်းနေရင်း မူယာထွေးအနားကိုကပ်လာလိုက်ပါတယ် အိမ်ဖက်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့လဲ လူရိပ်လူ ယောင်မမြင်ရတော့ ဒါအခွင့်ရေးပဲ အမိအရအသုံးချလိုက်မယ်ဆိုပီး မူယာထွေးရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို အ နောက်ကနေ သိမ်းကြုံးပီးဖက်လိုက် ပါတော့တယ်။ "ဟင် ဘယ်သူလဲ ဘာလို့ဖက်တာလဲ ကျမအော်လိုက်မှာနော်" ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့မူယာထွေးက သူမ ရဲ့လက်ထဲက ရေပိုက်ခေါင်းနဲ့ အနောက်ကနေဖက်ထားတဲ့ ခိုခိုကို ရိုက်လိုက်ပါတော့။   "အောင်မလေးဗျ သေပါပီ ငါပါဟ နင်ကလဲ သူများမဟုတ်ပါဘူး"  "အကိုခိုခိုလား အဲဒါဆိုလဲ လွတ်ပါ ဘာလ့ိုအတင်းဖက်နေရတာလဲ"   "မလွတ်ဘူးဟာ နင့်ကိုချစ်လို့" "လွတ်ပါအကိုခိုခိုရဲ့ တော်ကြာအဖေ ုပြန်လာရင်မြင်သွားလိမ့်မယ်"  "အေး အာ့ဆိုလဲ ညကြရင် ဒီနေရာ လာခဲ့ဟာ မလာရင် နင့်အခန်းကို တက်လာမှာ" "ကျမအခန်းတော့မလာပါနဲ့ အဖေသိ ရင် ကျမကိုသက်လိမ့်မယ် လာခဲ့မယ် ကြေနပ်ပီလား ဟင်း လူကြီးနော် သူ့ရည်းစားလဲမဟုတ်ပဲနဲ့ အတင်း ဖက်နေတာ လက်ကြီးကလဲ ဘယ် တွေလျောက်ဖက်နေမှန်းလဲ မသိဘူး ဖယ်တော့"   "အေးပါ နင်ကလဲ ချစ်လို့ပါဆို ဒါနဲ့ မောင်မောင်ရှိလားဟ"  "ရှိတယ် အစောကတော့ ရေချိုးနေ တယ်ထင်တယ် အိမ်အောက်သွားထိုင်နေလေ" အဲဒီအချိန်မှာပဲ မောင်မောင်ကို မြင် လိုက်လို့ ခိုခိုလဲ မူယာထွေးနားကနေ မခွာခြင့်ခွာခြင်နဲ့ ထွက်လာလိုက်ပါ တယ်။  "ဟေ့ရောင် ခိုခို ငါ့ညီမနားဘာသွား လုပ်နေတာလဲ မင်းကိုပြောစရာရှိ တာနဲ့အတော်ပဲ ခဏစောင့် အဝတ် လဲလိုက်ဦးမယ်" မောင်မောင်အဝတ်စားလဲပီး ပြန် ထွက်လာတော့ အိမ်အောက်မှာထိုင် နေတဲ့ခိုခိုရှိရာကိုလာရင်း...  "ခိုခို မင်းနဲ့ငါလဲ ဒီရွာမှာပဲကြုံသလို လုပ်စားနေကြတာကြာပြီ ဘာမှလဲ ငါတို့ဘဝက ပြောင်းလဲမလာဘူး ငါတော့ ဒီမှာပဲလုပ်စား မနေခြင် တော့ဘူး မင်းရောဘယ်လိုလဲကွ"  "ဒီမှာနေလို့ မပြောင်းလဲဘူးဆိုတာ တော့ဟုတ်ပါတယ် မင်းကဘာအစီ စဉ်ရှိလို့လဲ"  "စီစဉ်ထားတာကတော့ကွာ မနေ့က ငါ မြို့ကိုရောက်တော့ ကိုစောမွန်ကြီး နဲ့တွေ့တယ်" "နေပါဦးကွ ကိုစောမွန်ဆိုတာ တမြန် နှစ်က ရွာကထွက်သွားတဲ့ ကာလ သားခေါင်း ကိုစောမွန်ကိုပြောတာ လား"   "အေးလေကွာ ငါတို့လူငယ်လေး တွေက သူပြောတဲ့ဇာက်လမ်းတွေနားထောင်ပြီး ဂွေလှိမ့်ခဲ့ရတာလေ"  "အေးကွာ တခါတလေတော့လဲ ကိုစောမွန်ပြောတာတွေကို ပြန်ပီး အမှတ်ရမိသေးတယ် မင်းနဲ့တွေ့ တော့သူကဘာပြောလို့လဲ"  "အေး ကိုစောမွန်နဲ့တွေ့တော့ ငါ့ကို မေးတယ်ကွ အဆင်ပြေလား ဘာညာပေါ့ အဲဒါနဲ့ငါလဲ ဒီလိုပါပဲဗျာ ရွာမှာနေရတာတော့ အဆင်ပြေ တယ်လဲမဟုတ်ပါဘူးလ့ို အဲကြ သူက ငါ့အနေနဲ့ရွာမှာ မနေခြင်တော့ရင် အဆင်မပြေရင် သူ့ဆီမှာလာ လုပ်ပါလားတဲ့ သူကအခု ငါးဖမ်းစက်လှေမှာ အလုပ်သမားတာ ဝန်ခံတဲ့ အလုပ်လိုခြင်ရင် သူသွင်း ပေးလို့ရတယ်တဲ့ လခကလဲ မဆိုး ဘူးဆိုတော့ ငါလဲ လုပ်မယ်ဗျာလို့ ပြောပြီး သူ့ဖုန်းနံပါတ်ရယ် သူနဲ့တွေ့ ဖို့နေရာရယ်ကို ချိန်းလာခဲ့တယ် သူ တို့စက်လှေက နှစ်ရက်နေရင်ပြန် ထွက်မှာတဲ့ မင်းလိုက်မှာဆို ပြင်ဆင် စရာရှိတာပြင်ဆင်ထားပေါ့ကွာ"  "အေးပါ ငါပြင်ဆင်ထားလိုက်ပါ့မယ် ပင်လယ်ထွက်ရင်တော့ မူယာထွေး နဲ့ခွဲရဦးမှာပေါ့"  "ဘာဖြစ်လဲကွာ မင်းကလဲ မဂ်လာ ဆောင်ဖို့ ငွေစုရတာပေါ့ ပြောရင်းနဲ့ ညတောင်ရောက်နေပီ မင်းပြန်တော့ မလား"  "မပြန်သေးဘူးကွ မူယာထွေးနဲ့ချိန်း ထားသေးတယ် သွားစောင့်လိုက်ဦး မယ်"  "အေးပါကွာ သတိလဲထားနော် ဘကြီးသိသွားလို့ဓားနဲ့လိုက်နေမယ်" ခိုခိုလဲ မောင်မောင်ကိုနှုတ်ဆက်ပီး ညနေက မူယာထွေးနဲ့ချိန်းထားတဲ့နေ ရာကို ထွက်လာလိုက်ပါတယ် ခဏ နေတော့ မူယာထွေးရောက်လာတာ ကိုမြင်တော့...  "မူယာရယ် လာမှလာပါ့မလားလို့ စိတ်ပူလိုက်ရတာ အခုမှပဲ အလုံးကြီး ကြသွားတော့တယ်" "တော်ပါအပိုတွေ အစောကမှကိုကြီး မောင်မောင်နဲ့စကားပြောနေတာကို ဟွန်း မသိတာကြနေတာပဲ ကဲ ပြော ဘာပြောမလို့ ခေါ်တာလဲ"  "မူယာလေးရယ် အဲလိုစိမ်းကားတဲ့ စကားတွေမပြောပါနဲ့ ကိုယ်က မူယာ လေးကို ချစ်နေတာကြာလှပါပီ အဲဒါ ကြောင့် အခုလိုတွေ့ခြင်တာပေါ့"  "ချစ်နေတာကြာရအောင် ကျမက အခုမှ ၁၆ နှစ်လေ အပျိုဖြစ်တာမှ ၃ နှစ်တောင်မပြည့်သေးဘူး ရှင်ကြီး က ဘယ်ကနဲက ကျမကို ကျိတ်ကြံ နေတာလဲ"  "မူယာလေးအပျိုမဖြစ်ခင်ကနဲက ကိုယ်ကချစ်နေတာပါကွာ ဟီးး" (အာ့ဆိုခိုခိုရေ သက်ငယ်မုဒိန်းပဲ😀)  "ကိုယ့်ကိုပြန်ချစ်ပါမူယာရယ် နော် ကိုယ်လေ မူယာလေးကို အရမ်းကို ချစ်နေတာပါကွာ"  "မသိဘူး ကျမက အကိုခိုခိုကို အကို တစ်ယောက်လိုပဲ ခင်တာ အာ့လို ကြီးတော့မချစ်ခြင်ပါဘူး"  "မူယာလေးရယ် ကိုယ့်ကိုမသနား တော့ဘူးလား ကိုယ်ကလေ မနက် ဖန်ဆိုရင် ပင်လယ်ထွက်တော့မှာ မူယာလေးကို တင်တောင်းဖို့ ငွေ သွားရှာမလို့လေ ကိုယ့်ကိုစိတ်ချမ်း သာအောင် ချစ်တယ်လို့ပြောပါနော်"  "အင်းပါလေ လူနာစိတ်ချမ်းသာရင်ပီးတာပါပဲ ကဲပါရှင် ချစ်တယ် ချစ်တယ် ကဲ ကြေနပ်ပီလား ကျမသွား တော့မယ်"  "နေပါဦး မူယာလေးရယ် ကိုယ့်ရင် ထဲက မူယာလေးကိုဘယ်လောက် ချစ်တယ် ဆိုတဲ့အကြောင်းတွေပြော ပြဦးမယ်လေ လာ ကိုယ့်ဘေးမှာ ထိုင်"  ပြောရင်းနဲ့ပဲ ခိုခိုက မူယာလေးရဲ့ လက်ကိုဆွဲပီး ဖက်လိုက်ပါတော့ တယ် ရင်ခွင်ထဲရောက်လာတဲ့ မူယာ လေးကိုတင်းနေအောင်ဖက်လိုက်ပြီး ပါးလေးကိုနမ်း ထို့မှတဆင့် နှုတ်ခမ်း လေးတွေကို နမ်းလိုက်တဲ့အခါမှာ တော့ မူယာလေးက အတင်းရုံးပြီး...  "အကိုခို အဲလိုမလုပ်နဲ့ ကျမမကြိုက် ဘူး ဟော ကြည့်ပါလား လက်ကြီး က ဘာလို့ကျမရင်ဘက်ကို ကိုင်နေ တာလဲ လွတ်ပါ" "မူယာလေးရယ် ကိုယ်ကလေ မူယာ လေးကိုချစ်လို့ပါကွာ နှုတ်ခမ်းလေး နမ်းတယ် ရင်လေးကိုင်တယ်ဆိုတာ ကလဲ အချစ်ရဲ့စေစားမှုတွေပါကွာ မူယာလေးလဲ ကိုယ့်ကိုချစ်တယ်ဆို"  "မသိဘူး ချစ်တာက ချစ်တာပဲ အဲလို ကြီးကြမနေတက်ဘူး"  "အင်းပါကွာ မူယာလေးမကြိုက်ရင် မလုပ်တော့ပါဘူး နမ်းခွင့်လေးတော့ ပေးနော် နော် သဲ"   "ဟင်း ဒါပဲနော် ချစ်လို့်လိုက်ရောတာ"  မူယာလေးကခွင့်ပြုတယ်ဆိုရင်ပဲ ခိုခိုတစ်ယောက် အတင်းကြီးကို ဖက်ပီး နမ်းပါတော့တယ် မူယာလေး ရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နေတာများ ဆိက်ဆွပ်ပြုက်ထဲမှာပါတဲ့ အရိုးထဲက ရိုးတွင်းခြင်ဆီကို စုတ်နေသလား တောင် အောက်မေ့ရတယ် နမ်းနေ ကြရင်းခဏနေတော့ ခိုခိုရဲ့လက် တွေက ဇေရဲထက်လို သရမ်းလာပါ တော့တယ်၊ မူယာလေးလဲ တခါမှမ ကြုံဖူးတဲ့အတွက် ရင်ထဲမှာ တစ်လှပ်လှပ်နေအောင်ကို ခံစားနေရတဲ့ နူးညံ့တဲ့အနမ်းတွေကြောင့် ခိုခိုရဲ့ လက်တွေကို မတားဆီးနိုင်တော့ပါ ဘူး အနမ်းရဲ့ရေလျှင်ကြောထဲမှာပဲ မျောပါပီး ခိုခိုရဲ့ခေါ်ဆောင်ရာကို လိုက်ပါလာပါတော့တယ် မူယာလေး ရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုကျော်ပြီး ခိုခိုရဲ့ လျှာကဝင်လာတဲ့အခါမှတော့ နူးညံ့လှတဲ့လျှာနှစ်ခုထိတွေ့မိကြချိန်မှာ မူယာလေး မျက်လုံးလေးစင်းသွားရ ပါပီ၊ ခိုခိုရဲ့လက်တွေကတော့ အင်္ကျီ လေးအောက်ကနေဝင်လို့ နို့လေး တွေကိုတောင်ကိုင်နေပီး နို့သီးလေး ကိုချေပေးလိုက်တော့ မူယာလေးက မသဲမကွဲညီးညူသံလေး ငြီးရင်း ခိုခိုကို တိုးလို့ ဖက်ထားမိနေပါတော့ တယ် လက်တွေကတဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဗိုက်သားနုနုလေးကိုပွတ်ရင်း အမွှေး နုလေးတွေပေါက်နေတဲ့ ဆီးခုံလေး ကို ပင်တီလေးပေါ်က ပွတ်နေရင်း ပင်တီလေးထဲကို လက်သွင်းပီး ေ-ာက်ဖုက်အကွဲကြောင်းလေးကို လိုင်းဆွဲလိုက်ပီး အစိလေးကိုချေပေး လိုက်တော့ မူယာလေး တွန့်ကနဲ တချက်ဖြစ်သွားရပါတယ် အကွဲ ကြောင်းလေးကလဲ ရှေ့ပြေးအရည် လေးတွေ စိမ့်ထွပ်နေကြလို့ပေါ့ နှုတ်ခမ်းခြင်း ပူးကပ်နေတာကို ခွာ လိုက်ရင်း မူယာလေးက...  "ဟင့် အကိုခိုရယ် မူယာမနေတက် တော့ဘူး စိတ်ထဲတမျိုးကြီးပဲ တော် ပါတော့နော်"  မူယာလေးကပြောနေပေမဲ့ ခိုခိုက တော့ လုပ်စရာရှိတာတွေကို ဆက် လုပ်နေပါတယ် အင်္ကျီလေးကို ပင့်ပီး လှန်လိုက်ကာ ဘရာ (ဒီနေရာမှာ တောကမိန်းကလေးအများစုဝတ်ကြ တဲ့ဘော်လီအစား လွယ်ကူအောင် ဘရာလို့ပဲရေးပါမည်)လေးကိုပါလှန် ပီး ထွက်ပေါ်လာတဲ့ အပျိုစင်လေး ပီသတဲ့ နို့လုံးလုံးလေးတွေကို ပါးစပ်နဲ့အပြည့်ငုံပြီး စို့လိုက်ပါတယ် နိူ့သီးလေးတွေကို လျှာနဲ့ထိုးကော် ယက်လိုက်တော့ မူယာလေးဟာ ကျောလေးကော့တက်ပီး ခိုခိုကိုဖက် ထားပါတော့တယ် တဖြေးဖြေးနဲ့ အောက်ကိုလျောဆင်းလာရင်း မူယာ လေးကို တွန်းလှဲလိုက်တော့ ပက် လက်ဖြစ်သွားတော့မှ ထဘီလေးကို လှန်တင်လို့ ပင်တီလေးကိုဘေးကပ် ပီး ပေါ်လာတဲ့ အမွှေးနုနုလေးနဲ့ အပျိုစင်အကွဲကြောင်းလေးကို ခိုခိုက လျှာနဲ့ပင့်ကော်ပီး ယက်လိုက်ပါတယ် ေ-ာက်ရည်လေးတွေတသွင်သွင်စီး ကြနေတဲ့ ေ-ာက်ဖုက်လေးကို ယက် နေရတာက ခိုခိုအတွက်တော့ ဘယ် အရာနဲ့မှ မလဲနိုင်တဲ့ အရသာတစ်ခု ပါပဲ တင်းတင်းလေးစိနေကြတဲ့ နူးညံ့တဲ့နှုတ်ခမ်းသားနှစ်လွှာကို ဆွဲ ဖြဲလိုက်တော့ ပေါ်လာတဲ့ပန်းရင့် ရောင်အတွင်းသားလေးတွေနဲ့ အပျို စင်ပီသစွာရှိနေတဲ့ အပေါက်ဝလေး ကလဲ ခိုခိုရဲ့ရမက်စိတ်ကို မီးလောင် ရာလေပင့်ဖြစ်နေစေပါတယ်၊ အစိ ိလေးကို လျှာနဲ့ထိုးကလော်ရင်း လက်သန်းလေးနဲ့ ေ-ာက်ဖုတ်လေး ထဲကို အသွင်းအထုပ်လုပ်ပေးလိုက် တော့ မူယာလေးရဲ့ညီးသံလေးတွေက ပိုမိုပြီး မြန်ဆန်လာကြပါတော့ တယ် အစိလေးကို လျှာနဲ့ဖိပီးယက် နေရင်း လက်နဲ့မြန်မြန်လေး ထိုးပေး လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မူယာလေးရဲ့ ဖင်ကြီးက ကော့တက်လာပီး ေ-ာက် ဖုတ်လေးထဲကနေ အရည်လေးတွေ ထွက်ကုန်ကြပါတော့တယ် ထွက် လာတဲ့ ညှီစို့်စို့ အရည်လေးတွေကို မျိုချရင်း အစိလေးကို ယက်ပေးနေ လိုက်တော့ တဆက်ဆက်တုန်နေတဲ့ ခန္ဒာကိုယ်လေးဟာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ငြိမ်ကြသွားပါတော့တယ် ဒီအခါကြ မှပဲ ခိုခိုဟာ ယက်နေတာကို ရပ် လိုက်ပီး...  "မူယာလေး ဘယ်နဲ့လဲ ကောင်း တယ်မလား"  "ဟုတ် အကိုခို မူယာအရမ်းကောင်း သွားတယ် အကိုခို့ကို အရမ်းချစ်သွား ပီ သိလား ခ်ခ် အကိုခို့ကိုလဲ ဘာပြန် လုပ်ပေးရမလဲဟင်"   "ရပါတယ် မူယာလေးရယ် ကိုယ်က မူယာလေးကိုအရမ်းချစ်တာလေ မူယာလေးကောင်းရင် ကိုယ်ကြေနပ် ပါတယ် ပြန်တော့နော် အိပ်တော့ ပေါ့" (ဒါမျိုးဘယ်မှာမှ မရှိပါ အကုန်တွယ် မယ်ဆိုတဲ့ လူတွေကျိပါပ၊ဲ ခိုခို ကိုယ့် လူရဲ့ညီလေးကို ထုက်သုံးခွင့်မပေးဘူး ထုက်သုံးဖို့ပြင်မနေနဲ့😁😁😁) ကြည်နူးမှုတွေအပြည့်နဲ့ ခိုခိုဟာ အိမ် ကိုပြန်လာခဲ့ပါတယ် စိတ်ထဲမှာလဲ တွေးနေရင်း အင်းး ငါက အာဂ ယောကျ်ားတစ်ယောက်ပဲ ဒီလိုမျိုး ကိုယ့်ချစ်သူကို ပေးဆက်တဲ့အချစ်မျိုး နဲ့ချစ်တယ်ဆိုတာ ငါကလွဲပီး မရှိနိုင် ဘူး ရိုမီယိုက ဂျူးလိယက်ကိုချစ်တယ် ဆိုတာတောင် ဂျူးလိယက်နဲ့အတူ အိပ်ပီး မနက်စောစော နိုက်တင်ဂေး ငှက်လေးတွေရဲ့အော်မြည်သံကြား မှ ထပြီးပြန်သွားတာ မင်းနန္ဒာက ရှင်မွှေးလွန်းကို ချစ်တယ်ဆိုတာလဲ အတူအိပ်တာပဲ တိုက်တန်းနစ်ထဲက ဂျက်က ကိတ်ကိုချစ်တယ်ဆိုတာလဲ သင်္ဘောဝမ်းထဲက ကားပေါ်မှာ ဒချိ သေးတာပဲ ငါ့လိုမျိုး ပေးဆက်တဲ့ အချစ်မျိုးနဲ့ချစ်တယ်ဆိုတာ ဟောဒီ တစ်လောကလုံးမှာ ငါတစ်ယောက်ပဲ ရှိတာပါလား အင်မတန်တော်တဲ့ မဟာလူသားကြီးပေပဲ လို့ ခိုခိုဟာ သူဟာသူ ဖြေသိမ့်ရင်း ငြိုးငယ်နေတဲ့ သူ့ညီလေးနဲ့အတူ အိမ်ပြန်လာပြီး အိပ်ယာဝင်လိုက်ပါတော့တယ်။ နောက်တနေ့ မနက်လင်းတဲ့အခါမှာ တော့ ခိုခိုနဲ့မောင်မောင်ဟာ မိသား စုတွေကိုနှုတ်ဆက်ပီး ကိုစောမွန်နဲ့ ချိန်ထားတဲ့နေရာကို ထွက်လာခဲ့ကြ ပါတယ်၊ ကိုစောမွန်ကတော့ အရင် လိုပါပဲ မြင့်မားတဲ့အရပ်နဲ့ချောမောတဲ့ ရုပ်ရည်အပြင် ထူးခြားချက်ကတော့ ဘောင်းဘီအပြင်ကနေကို မြင်နေရ တဲ့ ရှည်မျောမျာအရာကြီးပါပဲ ရောက် တယ်ဆိုရင်ပဲ ကိုစောမွန်က မောင် မောင်တို့ကို ဒီနေ့စက်လှေထွက်မှာမို့ တခါထဲစက်လှေပေါ်ကို ခေါ်သွားပါ တော့တယ်၊ ရောက်တော့ ပါလာတဲ့ အထုပ်တွေကိုနေရာချထားရင်း ခဏ နေတော့ စက်လှေကထွက်တော့တာ ပါပဲ ပင်လည်ဆိုတာ မောင်မောင်တို့ အတွက်မစိမ်းတဲ့အရာတစ်ခုမှို့လို့ အထူးဆန်းတော့ဖြစ်မနေခဲ့ပါဘူး ဒီလိုနဲ့ နေ့လည်ရောက်တဲ့အခါမှာ နေ့လည်စာကို ဝိုင်းစားကြပါတယ် စက်လှေပေါ်မှာ လုပ်စရာရှိတာတွေ ကိုလုပ်ကြရင်း ညနေရောက်တော့ ညစာစားကြလို့ ပီးတဲ့အခါ ကိုစော မွန်က မောင်မောင်တို့ကို ရွာကအ ကြောင်းတွေမေးပါတယ် သူကရွာကို ပြန်မရောက်တာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ အ တွက်မေးတာပါ ဒီလိုနဲ့ပြောကြရင်း ကိုစောမွန်ရဲ့အတွေ့ကြုံတွေကို မောင်မောင်တို့က မေးကြည့်ကြတဲ့ အခါမှာတော့ အရင်လိုပဲ ရင်ခုန် လှိုက်မောဖွယ်ရာကောင်းတဲ့ သွေး တွေဆူပွတ်လာရတဲ့ ဇာက်လမ်းတွေ ကို ကြားရတော့တာပါပဲ ကိုစောမွန် ပြောတဲ့ ရင်သိမ့်တုန်ဇာက်လမ်းတွေ ကို နားထောင်အပီးမှာတော့ ခိုခိုနဲ့ မောင်မောင်တို့ရဲ့ ညီလေးတွေဟာ ထောင်ထလာကြပါတော့တယ်၊ စကားဝိုင်းပီးတဲ့အခါမှာ ကိုယ့်နေရာ မှာကိုယ်အိပ်ကြတော့တာပေါ့ မနေ့ ညက အိပ်ရေးပျက်တာတယ် လှိုင်း က တလူးလူးနဲ့ဆိုတော့ ပုခက်စီးနေ ရသလိုဖြစ်နေတော့ မကြာခင်မှာပဲ မောင်မောင်တို့အိပ်ပျော်သွားကြပါ တယ် ဘယ်လောက်ထိအိပ်ပျော်မှန်း မသိပဲ တဝုန်းဝုန်းနဲ့တိုက်ခက်နေကြ တဲ့လေနဲ့မိုးသံတွေရယ် အတော်ကြီးကို လူးလွန့်နေတဲ့ လှိုင်းတွေရယ် ကြောင့် မောင်မောင်နိုးလာရပါတယ်၊ ဘေးကိုကြည့်လိုက်တော့ ခိုခိုက အိပ်ပျော်နေတာကို တွေ့ရလို့...  "ခိုခို ဟေ့ရောင်ခိုခို ထ ထ မုန်တိုင်း လာတယ်ထင်တယ်ကွ"  "ဟင် အေး ဟုတ်လား ကိုစောမွန်   ရော"   "ကိုစောမွန်မရှိတော့ဘူးကွ အပြင်         မှာထင်တယ် ငါတို့ထွက်ကြည့်ရ အောင်"  မောင်မောင်တို့အပြင်ထွက်ကြည့် တော့ လေကတအားထန်နေပီး မုန် တိုင်းတိုက်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါ တယ် မိုးတွေကလဲ သဲထန်စွာရွာနေ ကြလို့ လှိုင်းလုံးကြီးတွေကလဲ အိမ် ကြီးတွေလောက်နဲ့ စက်လှေကတော့ လှိုင်းတွေကြားမှာ လူးလွန့်လို့နေပါတယ် ကြည့်နေကြရင်းနဲ့ အင်မတန် ကြီးမားတဲ့ လှိုင်းကြီးက မောင်မောင်တို့စက်လှေကို ရိုက်ချလိုက်တဲ့အခါ မှာ လှိုင်းလုံးကြီးရဲ့ ရိုက်ချလိုက်မှု ကြောင့် မောင်မောင်တို့စက်လှေဟာ ဘေးကိုစောင်းသွားရပါတယ် ပြင်းထန်တဲ့ ရေလှိုင်းကြီးရဲ့ ရိုက်ချမှုကြောင့် ခိုခိုနဲ့မောင်မောင်ဟာ ရေထဲကိုပြုတ်ကြသွားကြပီး မှောင်မဲနေ တဲ့ရေထဲမှာ မောင်မောင်ဟာ ကြီး မားတဲ့ လှိုင်းတွေကြားမှာ မြုက်လိုက် ပေါ်လိုက် ဖြစ်နေပါတယ် မိုးတွေကလ ဲသဲကြီး မဲကြီးရွာနေကြတော့ ပက်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံးဟာ မှောင်မဲအတိကြနေပါတယ် တချက်တချက်လင်းလက်လိုက်တဲ့ လျှပ်စီးအရောင်နဲ့ ဘေးကို ကြည့်လိုက်တော့ လူး လွန့်နေတဲ့ရေထဲမှာ အသက်ကယ် လှေလေးတစ်စီးကမျောလာတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ မောင်မောင်ဟာ လှေ လေးရှိရာကို ကြိုးစားပီးကူးခက်လိုက် ပါတယ် လှေပေါ်ရောက်တော့ ဘေး ပက်ဝန်းကိုကြည့်လိုက်ရင်း...  "ဟေး ဘယ်သူရှိလဲ ခိုခို ဟေးး ခိုခို"  လှိုင်းသံလေသံတွေဆူညံပီး မဲမှောင် နေတဲ့ရေထဲမှာ မောင်မောင်ရဲ့အသံ ကိုဘယ်သူမှကြားမယ် မထင်ပါဘူး၊ လှေနံရံကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ကိုင် ထားရင်း ခိုခိုနဲ့ ကိုစောမွန်ရဲ့အမည် ကိုပဲ အဆက်မပြက်အော်နေမိပါ တယ်၊ လျှပ်စီးအလင်းရောင်နဲ့ ပက် ဝန်းကျင်ကို လိုက်ကြည့်နေရင်း လှိုင်း တွေထဲမှာ ကူးခပ်နေတဲ့ ခိုခိုကို တွေ့ လိုက်ရတော့ မောင်မောင်ဟာ ခိုခို ရှိရာကို လှေကိုကြိုးစားလှော်ပီး သွား လိုက်ကာ ပါးစပ်ကနေလဲ ခိုခို ဟေ့ရောင် ဒီကူးလာခဲ့လို့ အော်ပြော လိုက်ပါတယ်၊ မောင်မောင်ရဲ့အသံ ကို ကြားတယ်ဆိုရင်ပဲ ခိုခိုလဲ လှေရှိရာကို ကူးလာပါတော့တယ်၊ ရေထဲ ကခိုခိုကို လှေပေါ်ဆွဲတင်ပြီးတဲ့အခါ ကိုစောမွန်ကို တွေ့သေးလားလို့ မေးလိုက်တော့ ခိုခိုက အစောကတော့ တွေ့တယ် သူ့ရှေ့မှာတင် ကိုစောမွန် ရဲ့ပေါင်ကြားကို ငါးမန်းကြီးက ကိုက် လိုက်တယ်လို့ပြောပြတာနဲ့ မောင် မောင်လဲ အဖြစ်ဆိုးလှပါလား အကို စောမွန်ရယ် ကိုက်စရာနေရာရှားလို့ ဒီနေရာမှ အကိုက်ခံရသလားဗျာ လို့ တွေးပီး စိတ်မကောင်းဖြစ်နေပါတယ် ဒါပေမဲ့လဲ လက်ရှိအခြေနေအရ ခဏ ပဲစိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး မိမိရဲ့အသက် ရှင်သန်ရေးအတွက်ကိုသာ မောင် မောင်တို့ကြိုးစားနေကြရပါတယ်၊ မဲမှောင်နေပီး မုန်တိုင်းထန်နေတဲ့ ပင်လယ်ကြီးထဲမှာ မောင်မောင်နဲ့ ခိုခိုဟာ လှေနံရံကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင် ကိုင်ထားကြရင်း လှိုင်းနဲ့လေရဲ့ခေါ် ဆောင်ရာနောက်ကို မျောပါနေရတဲ့ လှေလေးပေါ်မှာပဲ အသိကပ်တချက် မကပ်တချက်နဲ့ နောက်ဆုံးမှာတော့ မောင်မောင်တို့ရဲ့ အသိဟာ လုံးဝကို မှောင်အတိ ကြသွားရပါတော့တယ်။  မှောင်မဲနေတဲ့လှိုင်ခေါင်းကြီးထဲမှာ အလင်းရောင်လေးက ဟိုးထိပ်မှာ ုပြပြလေးမြင်နေရတယ် အလင်း ရောင်ရှိရာကို ကြိုးစားလာလိုက် နောက်ပြန်ရောက်သွားလိုက် ပြန်ကြိုး စားပြီးလာလိုက်နဲ့ နောက်ဆုံးမှာ တော့ လင်းကနဲဖြစ်သွားပြီး...  အားးး...  ဟင် ငါဘယ်ရောက်နေတာပါလိမ့်  လှေပေါ်မှာပါလား သြော် သိပီ ငါတို့ မုန်တိုင်းမိပီး ဒီလှေပေါ်ရောက်လာ တာပဲ၊ လှေထဲမှာ ခိုခိုလဲနေတာကို မြင်ရတော့ လှုပ်နှိုးလိုက်ပီး...  "ခိုခို ဟေ့ရောင် ထအုံး ထဦး ငါတို့   ပင်လယ်ထဲမှာမျောနေပီကွ"  "ဟေ အဲဒါမှ ဒုက္ခပဲ ငါတို့ဘယ်လို   လုပ်ကြမလဲမောင်မောင်"  "လောလောဆယ်တော့ ဘာမှလုပ် ခြင်လို့မရဘူး အခြေနေကြည့်လုပ်ရ မှာပဲ လှေပေါ်မှာ ဘာတွေပါလဲ ရှာ ကြည့်ကွာ"  မောင်မောင်လဲ ပြောရင်းနဲ့လှေပေါ် မှာ ရှာကြည့်လိုက်တော့ ငါးဖမ်းပိုက် သေးတစ်ခုနဲ့ဓားမတစ်ချောင်းရယ်ပဲ တွေ့ပါတယ် လှော်တက်တစ်ချောင်း ရောပေါ့ ခိုခိုလဲ ဟိုလှန် ဒီလှန် လုပ်နေပေမဲ့ ဘာမှတွေ့ပုံမရပါဘူး။  "ခိုခို စားစရာ တစ်ခုခုတွေ့လား"  "မတွေ့ဘူးကွ စားစရာဝေးလို့ ရေ   တောင်မပါဘူးထင်တယ်"  "အေးကွာ အဲဒါမှခက်ပီ ဘယ် လောက်ကြာအောင် ပင်လယ်ထဲ မျောနေမလဲမသိဘူး ရေကတော့ လောလောဆယ် မနေ့ညက မိုးရေ တွေလှေထဲဝင်နေတာကို သောက် ရမှာပဲ အဆင်ပြေသွားမှာပါကွာ" ဒီလိုနဲ့ပဲ မောင်မောင်တို့ရဲ့လှေဟာ ဦးတည်ရာမဲ့ မျောနေပါတော့တယ် ဘာမှစားစရာမရှိတဲ့ လှေပေါ်မှာပဲ နေကြရင်း ရေဆာလာရင် လှေဝမ်း ထဲက ရေကို ချွေတာပြီးသောက်ကြ ပါတယ် ဗိုက်ကတော့ ဗလာနတ္ထိနဲ့ နေကြရင်း တစ်ရက်...နှစ်ရက်... သုံးရက်မြောက်နေ့မှာတော့ မောင် မောင်တို့ ခံနိုင်ရည်မရှိကြတော့ပါဘူး ခိုခို ဆိုရင်လဲ ဗိုက်ကဆာလွန်းလို့ ကယောင်ကတမ်းတွေဖြစ်နေပါပီ ပါးစပ်ကလဲ ဘာတွေပြောနေမှန်းကို မသိပါဘူး လှေပေါ်မှာလှဲနေကြရင်း ရေကို ချွေတာပီးသောက်နေတဲ့ကြား ကနေ ငါးရက်မြောက်နေ့မှာတော့ ရေကလဲ ကုန်သွားပီး မောင်မောင်လဲ နှုတ်ခမ်းတွေဟာ ခြောက်သွေ့လွန်း တော့ မဲပြာပီး ကွဲအပ်လာပါတယ် မျက်လုံးတွေကလဲ ဘာမှမမြင်တော့ ပဲ နားထဲကလေတွေထွက်နေသလို ထင်ရပီး အူနေပါတော့တယ် မခံမရပ်နိုင်လောက်အောင်ကို ဆာ လောင်မှုဒဏ်ကို ခံရတော့ နောက်ဆုံးမှာတော့ မောင်မောင်ရဲ့ အသိဟာ ခန္ဒာကိုယ်နဲ့ ခွဲခွာသွားပါတော့တယ်။ ဘယ်လောက်ကြာအောင် မျောနေ မှန်းမသိတဲ့လှေနဲ့ အသိစိတ်တို့ဟာ မာကြောတဲ့အရာတစ်ခုကို ဝင်ပီး ဆောင့်မိလို့ ထွက်ပေါ်လာတဲ့လှုပ် ရှားမှုကြောင့် မောင်မောင်ဟာ သတိ ပြန်လည်ဝင်လာပါတယ် မျက်လုံးကို အားယူပီးဖွင့်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာ ပျံဝဲနေကြတဲ့ အမျိုးမည်မသိ ငှက်တွေ နဲ့ စိမ်းလန်းစိုပြည်နေတဲ့ အုန်းပင် တွေကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်၊ ရှိသမျှ အားကို အကုန်ညှစ်သုံးရင်း ကုန်းထ လိုက်ပီး ကြည့်လိုက်တော့ မောင် မောင်တို့လှေဟာ ကျောက်ဆောင် ကြီးတစ်ခုကို ဝင်တိုက်မိနေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ် ကုန်းမြေတစ်ခု ကိုတော့ရောက်ပီ ငါတို့မသေတော့ ဘူးဆိုတဲ့ ဝမ်းသာစိတ်နဲ့ ခိုခိုကို လှုပ် နှိုးလိုက်ရင်း လှေပေါ်ကဆင်းပီး ကမ်းပေါ်ကို တက်လာခဲ့ပါတယ် ခိုခိုလဲ နောက်ကနေလိုက်လာကာ...  "မောင်မောင် ငါတို့မသေတော့ဘူး ကွ ပျော်လိုက်တာကွာ"  "အေး ဟုတ်တယ်ကွ လောလော ဆယ်တော့ ငါတို့အသက်ရှင်ပီ စား စရာတခုခုလိုက်ရှာကြမယ်ကွာ လာ"  ပြောရင်းနဲ့ တောကွမ်းသီးပင်တွေနဲ့ ဆင်တဲ့အပင်တွေကြားကနေ တိုးဝင်လာကြပါတယ် နဲနဲသွားမိတော့ ရေသံကြားရတာနဲ့ ဝမ်းသာအားရနဲ့ အတင်းသွားတဲ့အခါမှာတော့ မက် စောက်တဲ့ကျောက်ကမ်းပါးယံပေါ်က နေ ကြနေတဲ့ ရေတံခွန် အသေးစား လေးတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရပါတယ် မောင်မောင်လဲ ပျော်ရွှင်စွာနဲ့ပဲ ရေ တွေသောက်ရင်း ဘေးကိုကြည့် လိုက်တော့ ရေတံခွန်ပေါ်က ရေတွေ က ချောင်းလေးသဖွယ် စီးနေတဲ့ ကမ်းစပ်ရဲ့အပေါ်မှာ ပေါက်နေကြတဲ့ တောငှက်ပျောပင်တွေကို ဝင်းဝါနေ တဲ့ ငှက်ပျောသီးတွေနဲ့အတူ တွေ့ လိုက်ရပါတယ်၊ မောင်မောင်တို့လဲ ငှက်ပျောသီးတွေကို စားပိုးနင့်မတက် စားကြပီး မြေပေါ်မှာလဲှနေကြပါ တယ်၊ ခဏနေတော့မှ မောင်မောင် က ခိုခိုကို....  "ခိုခို ငါတို့ဘယ်ရောက်နေတယ်ဆို တာလျောက်ကြည့်ရအောင် ကျွန်း လား ကုန်းမြေတခုခုလားလို့ သိရ အောင်"  "အေး ငါတော့ ကျွန်းထင်တယ်ကွ"  "အတိကြသိရအောင် အမြင့်ဆုံး တောင်ပေါ်တက်ကြည့်မယ်ကွာ"  ပြောရင်းနဲ့မောင်မောင်တို့ချောင်း လေးကိုဖြတ်ပီး ရှေ့ဆက်တိုးလာ လိုက်ကြတာ နာရီဝက်လောက်ကြာ တဲ့အခါမှာတော့ မြင့်မားတဲ့ တောင် ထွပ်ကြီးတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရပါ တယ်၊ လမ်းမရှိတော့ ခဲရာခဲဆစ်နဲ့ တောင်ကြီးပေါ်ကို တက်ကြရင်း နောက်ဆုံးမှာတော့ တောင်ထိပ်ပေါ် ကိုရောက်လာကြတဲ့အခါမှာ မောင် မောင်တို့ ပက်ဝန်းကျင်ကို လှဲ့ပက်ပီး ကြည့်လိုက်ပါတယ်၊ မြင်ရတဲ့မြင် ကွင်းက အင်မတန်ကို သာယာလှပ တဲ့ ရှုခင်းဖြစ်နေတာကို တွေ့ကြရပေ မဲ့ မောင်မောင်တို့ ဝမ်းမသာနိုင်ပါဘူး ဘာလို့လဲဆိုရင် မောင်မောင်တို့ ရောက်နေတဲ့နေရာက ရေပက်လည် ဝိုင်းနေတဲ့ ကျွန်းကြီးတစ်ခုဖြစ်နေလို့ ပါပဲ၊ နေကနဲနဲစောင်းနေပီဆိုတော့ အရှေ့ဖက်လို့ ထင်ရတဲ့ဖက်မှာ တော့ သစ်ပင်ကြီးတွေ ထူထပ်စွာ ပေါက်နေတဲ့တောကြီးနဲ့ အနောက် ဖက်ကတော့ မောင်မောင်တို့လှေ ကမ်းတက်ခဲ့တဲ့နေရာပါ မြောက်ဖက် မှာက ပြန့်ပြူးတဲ့ မြတ်ခင်းပြင်ကြီးနဲ့ တောင်ဖက်ကတော့ မက်စောက်တဲ့ ကျောက်တောင်ကြီးတွေနဲ့ပါ၊ကြည့် ရတာက ကျွန်းကြီးက အလျှား ၅ မိုင် နဲ့ အနံ၃မိုင်လောက်တော့ အနဲဆုံးရှိ ပုံရပါတယ်၊ ကျွန်းရဲ့အလယ်မှာက တောင်ကြောတစ်ခုက ရှေ့နောက် တန်းနေပြီး ကျွန်းကို အလည်ကနေ ဖြတ်ထားသလိုပါပဲ၊ လက်ရှိအခြေနေ အရတော့ မောင်မောင်တို့ဟာ မြေ ပြန့်ရှိတဲ့ ကျွန်းရဲ့မြောက်ဖက်မှာပဲ နေရတော့မယ်ထင်ပါတယ်။ ကျွန်းကိုအပေါ်စီးက ကြည့်ရတာက မြောက်ဖက်ပိုင်းမှာက မြေပြန့်ရယ် ကျယ်ပြောလှတဲ့ သဲသောင်ကြီးရယ် ကြောင့် သင်္ဘောတွေဖြတ်သွားရင် မြင်အောင် မီးပုံကြီးလဲ ဖိုထားလို့ရ မယ်လို့ မောင်မောင်တွေးနေမိရင်း ခိုခိုကိုခေါ်ပြီး တောင်အောက်ကို ဆင်းလာပီး လှေရှိရာကို ပြန်လာခဲ့ပါတယ်၊ လှေဆီကိုရောက်တော့ မောင်မောင်က ကျွန်းရဲ့မြောက်ဖက်ကိုသွားကြမယ်ပြောတော့ ခိုခိုက သဘောမတူပါဘူး ခိုခိုရဲ့အယူဆက ဒီမှာက ရေရှိတယ် စားစရာငှက်ပျောသီးတွေရှိတယ် ကျွန်းမြောက်ဖက်ကို ဘာလို့သွားမှာလဲ မလိုဘူးလို့ပြောပါတယ် မောင်မောင်ကလဲ ကျွန်းရဲ့ မြောက်ဖက်ကိုသွားသင့်တယ် အဲဒီမှာက မီးဖိုပီးဖြတ်သွားတဲ့သင်္ဘော တွေကို အကူညီတောင်းလို့ရတယ်နဲ့ ငြင်းကြရင်း ခိုခိုနဲ့မောင်မောင်တို့ စကားများကြပါတယ် နောက်ဆုံးမှာ တော့ ဘယ်လိုမှ ညှိလို့မရလို့ ပစ္စည်း နှစ်ခုဖြစ်တဲ့ဓားမနဲ့ ငါးဖမ်းပိုက်ကို ခွဲယူကြဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြပါတယ် သူကဟိုဟာယူမယ် ငါကဒီဟာယူ မယ်လို့ လုကြရင်းနောက်ဆုံးမှာ တော့ မဲနှိုက်တဲ့နည်းနဲ့ ခွဲလိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ မောင်မောင်က ငါးဖမ်းပိုက်ရပီး ခိုခိုကတော့ ဓားမကြီးယူ လိုက်ပါတယ်။ မောင်မောင်လဲ ခိုခိုနဲ့လမ်းခွဲပီး ကျွန်းရဲ့မြောက်ဖက်ကို ထွက်လာခဲ့ပါ တယ် ရောက်တယ်ဆိုရင်ပဲ နေစရာ နေရာကို ဘယ်လိုလုပ်ရင်ကောင်းမလဲလို့ ကြည့်လိုက်တော့ ခပ်လှမ်း လှမ်းက တောင်ကုန်းနိမ့်နိမ့်လေး ပေါ်မှာ သစ်ပင်တွေပေါက်နေတာ တွေ့ရပေမဲ့ ခုက်စရာ ဘာမှမရှိလို့ အသာပဲကြည့်နေလိုက်ရပါတယ် အဲလိုနဲ့လျောက်ကြည့်ရင်း တနေရာ အရောက်မှာတော့ ကမ်းနဲ့မလှမ်း မကမ်းမှာရှိတဲ့ တောင်ကုန်းလေး တစ်ခုကို တွေ့လိုက်လို့ အနီးကပ်သွားကြည့်လိုက်တော့ ပင်လယ်ဖက် ကိုမျက်နာမူတဲ့ဖက်မှာ ဂူပေါက်လေး တခုကိုတွေ့လိုက်ရပါတယ် အမြင့်က ငါးပေ ခြောက်ပေလောက်မြင့်ပေမဲ့ တက်စရာနေရာရှိတဲ့အတွက် အဆင် ပြေပါတယ် ဂူထဲကိုတက်ကြည့်လိုက် တဲ့အခါမှာတော့ ဝင်ပေါက်က လူတ ကိုယ်စာပဲရှိပေမဲ့ အထဲမှာတော့ အတော်လေးကျယ်ဝန်းတာကိုတွေ့ရ တော့ ဒီမှာပဲနေမယ်လို့ မောင်မောင် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်၊ အောက်ကို ပြန်ဆင်းလာရင်း သောက်ဖို့ရေကိုရှာ ဦးမှဆိုပီး ကျွန်းရဲ့အတွင်းပိုင်းကို ဝင် လာပီး အတော်လေးသွားမိတော့ ကျွန်းအတွင်းပိုင်းကနေ လာတာလို့ ထင်ရတဲ့ ချောင်းလေးကို တွေ့လိုက် ရတော့ မောင်မောင်ပျော်သွားပါပီ ဒီတိုင်းဆိုရင် ရေနဲ့နေစရာတော့ရပီ စားဖို့ပဲကျန်တော့တယ်ဆိုပီး ချောင်း ရိုးလေးအတိုင်း လိုက်သွားတဲ့အခါ မှာတော့ ချောင်းနဲ့ပင်လယ်နဲ့ဆုံတဲ့ နေရာမှာ ချောင်းဝကကျယ်နေတာကို တွေ့ရလို့အဲဒီနေရာမှာ ငါးဖမ်းပိုက်ကို ချပြီး တန်းလိုက်ပါတယ် ခဏပဲစောင့် လိုက်ရသေးတယ် ပိုက်ကို ငါးကတိုး နေတယ်လို့ ထင်တာနဲ့ ရေထဲဆင်းပီး ပိုက်ကိုမကြည့်လိုက်တော့ ငါးတွေမိ နေတာကို တွေ့ရတော့မောင်မောင် လဲ ငါးတွေကိုယူုပီး ပင်လယ်ကမ်း အတိုင်း ဂူလေးရှိရာကို ပြန်လာခဲ့ရင်း လမ်းမှာတွေ့တဲ့ အုန်းလက်ခြောက် တွေကိုကောက်လာခဲ့ပါတယ်၊ ကျောက်အချွန်တစ်ခုကိုရှာပီး ငါးတွေ ကို ဗိုက်ခွဲ ရေဆေးပီး သစ်ကိုင်း ခြောက်တစ်ခုမှာ ထိုးလိုက်ပါတယ် မီးမွှေးဖို့ လုပ်တဲ့အခါမှာတော့ မီးခြစ် ကို သတိရပီး ဂျင်းဘောင်းဘီထဲကို စမ်းလိုက်တော့ မီးခြစ်လေးကို စမ်း လိုက်မိပါတယ် တော်ပါသေးရဲ့ ဆေး လိပ်သောက်တဲ့အကျိုးကြောင့် မီး ခြစ်က ပါလာတာလို့တွေးရင်း မီးမွှေး လိုက်ပါတယ်၊ ငါးတွေကို မီးကင်စား ပီးတော့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့မှောင်လာ တာကြောင့် မောင်မောင်လဲ ဂူလေးထဲဝင်ပီး အိပ်လိုက်ပါတော့တယ်။ ကျွန်းပေါ်မှာရောက်နေတာဆိုတဲ့ အ သိကြောင့် မောင်မောင်လဲ မနက်ကို အစောကြီးနိုးလာခဲ့ပါတယ် နိုးတာနဲ့ အပြင်ထွက်လာပြီး ချောင်းရှိရာကို သွားလို့ မျက်နာသစ် ပလုပ်ကျင်းပီး ကျွန်းရဲ့အတွင်းပိုင်းကို ဝင်လာလိုက် ပါတယ် အတော်လေးသွားမိတော့ ခပ်လျောလျောပုံစံရှိတဲ့ ဆင်ခြေလျော ကြီးတစ်ခုမှာ လူရဲ့ရင်ဘက်လောက် ရှိတဲ့ အပင်တွေကိုတွေ့လိုက်ရတော့ ဒီအပင်တွေကို ငါသိသလိုပဲ ဘာပင် တွေပါလိမ့်လို့ စဉ်းစားနေရင်း ဖျက် ကနဲဆို သတိရလိုက်ရပါတယ် သတိရလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ မောင် မောင်ဟာ ထခုန်မိမတက်ကို ဝမ်း သာသွားရပီး အပင်မှာရှိတဲ့အရွက် တွေကို အားရပါးရခူးပါတော့တယ် အဲဒီအပင်တွေကတော့ အခြား မဟုတ်ပါဘူး ဆေးခြောက်ပင်တွေပါ ပဲ ဆေးခြောက်ရွက်တွေကိုခူးလာပီး ုပြန်လာတော့ မောင်မောင်စဉ်းစားမိ တာက ဒီအရွက်တွေကို ဘယ်လို လိပ်ရမလဲဆိုတာပါပဲ သိပ်တော့ တွေးမနေတော့ပဲ ချောက်စပ်မှာ ပေါက်နေတဲ့ ကျူပင်တွေကိုချိုးလာပီး ကျူပင်တွေရဲ့ခေါင်းထဲကို အရွက် ခြောက်တွေသိပ်ထဲ့ပီး မီးရှို့လိုက်ပါ တယ် ထွက်လာတဲ့အခိုးငွေ့တွေကို ရှူနေရင်းပဲ မောင်မောင်ဟာ နေလာ လိုက်တာ အချိန်တွေတောင် ဘယ် လောက်ကုန်သွားမှန်း မသိတော့ပါ ဘူး ခန့်မှန်းခြေ ခြောက်လလောက် ရှိတဲ့အခါမှာတော့ ခိုခိုကို သတိရလို့ သွားကြည့်ဦးမယ်ဆိုပီး ထွက်လာခဲ့ လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်းရဲ့အနောက်ဖက် ကိုရောက်တဲ့အခါမှာတော့ ခိုခိုကို မတွေ့လို့လိုက်ရှာကြည့်ပေမဲ့ အရိပ် ယောင်ကိုတောင် မမြင်ရတာနဲ့ ကျွန်းရဲ့အတွင်းပိုင်းက သစ်ပင်ထူ ထပ်တဲ့တောထဲကို ဝင်လာခဲ့ရင်း တနေရာအရောက်မှာတော့ ဘယ်လို မှ မထင်မှက်တဲ့ အဖြစ်ပျက်တစ်ခုကို မောင်မောင်တွေ့လိုက်ရပါတယ် ကျောလည်မရှိတရှိဆံပင်တွေနဲ့ ပိန်လှီနေပီး အရင်ရုပ်ဖြစ်တဲ့ ဂျပန်ကတုံး ရုပ်က ဘယ်ရှာရမှန်းမသိဖြစ်နေတဲ့ ခိုခိုကို မျောက်မကြီးနဲ့အတူတွေ့လိုက် ရပါတယ် မျောက်မကြီးကို သစ်ပင် နှစ်ပင်ကြားမှာနွယ်ကျိုးနဲ့ချည်ထားပီး ခိုခိုဟာ အဲဒီမျောက်မကြီးကို မုဒိန်း ကျင့်နေတာကိုတွေ့ရတော့ မောင် မောင်ဟာ မှင်သက်နေပီး ခဏနေ တော့မှ...  "ခိုခို ဟေ့ရောင်သားကြီး မင်းဘာ လုပ်နေတာလဲ အဲဒါက" အသံကြားတော့ ခိုခိုဟာလှည့်ကြည့်ပါတယ် အဲဒီမှာမောင်မောင်တွေ့ရ တာက ခိုခိုရဲ့ ပြူးကျယ်နေပီး လှုပ်ရှား မှုမရှိပဲ အသက်မဲ့နေတဲ့ မျက်လုံးတွေ ကိုပါပဲ မောင်မောင်ကိုစိုက်ကြည့်နေ ပီး အတော်လေးနေမှ မှက်မိလာတဲ့ ပုံစံနဲ့ မောင်မောင်လား ဆိုပြီး အသံ သြကြီးနဲ့ မပီမသ ပြောလိုက်ပါတော့ တယ်၊ မောင်မောင်လဲ အခြေနေတွေ ကို သုံးသပ်ကြည့်လိုက်တော့ အင်းး ဒီကောင် တောဝင်နေတာနေမယ် နေစမ်းပါဦး တောဝင်တယ်ဆိုတာ ကြားဖူးတာတော့ လူမနီး သူမနီး တောထဲမှာတို့ ကျွန်းပေါ်မှာတို့ကို နှစ်တွေအကြာကြီးနေရမှ ဖြစ်သွား ကြတာပါ အခုက ၆/၇လလောက်နဲ့ တောဝင်စရာလား ဖြစ်ရလေ ခိုခိုရယ် ဆိုပီး မောင်မောင်က...  "ခိုခို ငါ့ကိုမှက်မိလား မောင်မောင်   လေ"   "အေး မှတ်မိပီ ငါဘယ်ရောက်နေ  တာလဲ"   "ငါတို့ မုန်တိုင်းမိပီး ကျွန်းပေါ်ကို ရောက်နေတာလေ သတိရပီလား သတိကောင်းကောင်းထားပါကွာ"  "သြော် အေးး မှတ်မိပီ မင်းကိုမတွေ့ တာကြာပြီ ငါလဲ နောက်ပိုင်းဘာတွေ ဖြစ်တယ်ဆိုတာ မသိတော့ဘူး"  "အေးပါကွာ မင်းကိုတစ်ယောက်ထဲ  ထားခဲ့တာ ငါမှားပါတယ် အဲဒီ  မျောက်မကြီးကို ကြိုးဖြည်ပေးလိုက်"  "ဟင် ဒီမျောက်မကြီးက ဘယ်လို ိုဖြစ်ပီး သစ်ပင်ကြားမှာရောက်နေတာလဲ"  "ဘယ်လိုဖြစ်ရမှာလဲကွ မင်းပဲ အဲဒီ မျောက်မကြီးကို ကြိုးတုက်ပီး မုဒိန်း ကျင့်နေတာလေ"  အဲဒီအချိန်မှာပဲ မောင်မောင် ဖိုထား တဲ့ မီးပုံကြီးက မီးခိုးတွေကို သင်္ဘော တစ်စီးကမြင်ပီး ကျွန်းရှိရာကို လှေနဲ့ လူတွေရောက်လာပါတော့တယ် မောင်မောင်လဲ ခိုခိုကို ဆွဲခေါ်လာပီး ဝမ်းသာအားရနဲ့ လာကယ်တဲ့ လှေ ပေါ်ကိုတက်လိုက်လာရင်း ကျေးဇူး တင်ကြောင်းပြောနေမိပါတယ် သူတို့ ပြောကြတာကတော့ မောင်မောင်တို့ က အိန္ဒိယသမုဒ္ဒရာထဲက ကျွန်းတစ် ကျွန်းပေါ်မှာရောက်နေကြတာတဲ့ သူတို့သင်္ဘောက မြေထဲပင်လယ်ထဲ ကနေ စူးအက်တူးမြောင်းကိုဖြတ်ပီး ပင်လယ်နီကနေ အိန္ဒိယသမုဒ္ဒရာကို ဖြတ်ကျော်ပီး ဂျပန်ကိုသွားမဲ့ ကုန် တင်သင်္ဘောလို့ ပြောပြကြပါတယ်။  သင်္ဘောပေါ်ရောက်တော့ စားစရာ တွေကို မောင်မောင်တို့ကိုချကြွေးကြ ပါတယ် စားသောက်ပီးတော့ ခိုခိုက မောင်မောင်နားကို ကပ်ပီး တိုးတိုး လေးပြောပါတယ်။  "မောင်မောင် ငါတို့ရွာပြန်ရောက်ရင် ကျွန်းပေါ်မှာ ငါက မျောက်မကြီးကို မုဒိန်းကျင့်တဲ့အကြောင်း ရွာကလူ တွေကို မပြောပါနဲ့ကွာ နော် ငါရှက် လွန်းလို့ပါ"  "မင်းကလဲကွာ ပြောစရာလားလို့ မင်းကတစ်နေ့ကြရင် မူယာလေးနဲ့ ရပီး ငါ့ယောက်ဖဖြစ်လာမှာပဲ ကိုယ့် ယောက်ဖကို သိက္ခာချစရာလား"  "အေးပါကွာ အာ့ဆိုတော်သေးတာ ပေါ့"  တကယ်တော့ မောင်မောင်က ခိုခို မျောက်မကြီးကို မုဒိန်းကျင့်တဲ့အ ကြောင်းမပြောဘူးဆိုပေမဲ့ ရွာရောက် တော့မပြောပဲ ဘယ်လိုမှမနေနိုင် တော့ပါဘူး အဲဒါကြောင့်လဲ အခုဆို ရင် ရွာကလူတွေတင်ပါမက ဖွဘုက် က လူတွေကိုပါ ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ် ပါတော့တယ်။ "ခိုခိုဟာ တကယ်တော့ မျောက်မုဒိန်း သမားတျောက်ပါ" ___________________________