ဆရာမ နှင်းနှင်း က အိမ်ထောင်သယ် ဒါပေမဲ့ သူ့ယောက်ကျား အဝေးမှာ သူကသူ့သားနဲ့နေတယ် သူ့ယောက်ကျားက တလတခါတောင်ပြန်လာချင်မှ လာတာ။ ဆရာမ နှင်းနှင်း က အသက်ကသာ ကြီးတာ ကာမစိတ်ကတော့ရှိတုန်း ပထမတုန်းကတော့မသိပါဘူး နောက်ပိုင်းကျမှ တဖြေးဖြေး ရိပ်မိလာတာ။ ဆရာမနှင်းနှင်းကို ဘယ်လို ဂွင်ဖန်ပြီး လိုးရရင် ကောင်းမလည်းဆိုပြီးတော့ စိတ်ကူးနဲ့ ကြံစည်ကြည့်နေမိတယ်။ သူ့အိမ်နဲ့ ကျွန်တော်နေတဲ့အိမ်က တဝင်းထဲ အိမ်ကတော့ သက်သက်စီ ခြံစည်းရိုးက ကာမထားဘူး။ ကျွန်တော့ အိမ်ခေါင်းရင်းမှာက သူတို့ရေကန် ရေချိုးတဲ့ နေရာနဲ့ ကျွန်တော့်အိပ်ခန်းပြတင်းပေါက်နဲ့က တန်းနေတာ။ အဲဒါနဲ့ တရက်ကျတော့ နေ့လည်ထမင်းစားကျောင်းဆင်းတဲ့အချိန် ရေချိုးပါလေရော။ အိမ်မှာကဘယ်သူမှမရှိဘူး။ သူအိမ်ကလည်း သူတယောက်တည်းရယ် သူ့သားကတက္ကသိုလ်ကျောင်းတတ်နေတာ။ အဲဒါနဲ့ ဟုတ်ပြီ ကြံစည်ထားတဲ့အတိုင်း ပြတင်းတံခါးပေါက်ဖွင့်ပြီး အသာလေး ဟိုလိုလိုဒီလိုလိုနဲ့ နေလိုက်သေးတယ်။ ပြတင်းတံခါးဖွင့်လိုက်တော့ ခဏမော့ကြည့်ပြီး သူ့ဟာသူ အဝတ်လျှော်နေတယ်။ ကျွန်တော် လည်း အင်္ကျီ တွေပုဆိုးတွေအကုန်ချွတ်ပြီး ကျွန်တော့်လီးကို သံလွင်ဆီလေးနဲနဲဆွတ်ပြီး ဆွပေးနေတယ်။ သူ့နေရာကနေ သေချာကြည့်ရင် ကျွန်တော်လုပ်နေတာတွေကို သေချာပေါက်မြင်ရတယ်။ တခြားလူတွေမြင်မှာတော့ စိုးရိမ်စရာမလိုဘူး။ ကျွန်တော်က အခန်းထဲမှာဆိုတော့ အေးဆေး လီးကိုင်ပြီးဆွနေတာ သံလွင်ဆီနဲ့ဆိုတော့ လီးကမဲပြောင်တင်းပြီး အကြောတွေက ထောင်လာတော့တယ်။ တအောင့်လောက်လည်းနေရော အဝတ်လျှော်ပြီးသွားပြီးတော့ အဝတ်လှန်းပြီး ပြန်လှည့်လိုက်ရော ကျွန်တော့အိပ်ခန်းပြတင်းပေါက်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်တည့်တည့်ဖြစ်သွားပြီး ကျွန်တော်လီးကိုင်ပြီးဆွနေတာကိုမြင်သွားရော ကျွန်တော်က သူ့ဘက်မကြည့်သလိုလိုနဲ့ပဲ အောက်ငုံပြီးလီးကိုဂွင်းတိုက်သလိုလုပ်လိုက် အထက်အောက်ရမ်းခါပေးလိုက်လုပ်နေတာ ဆရာမနှင်းနှင်းဘက်ကိုခိုးကြည့်လိုက်တော့ ရေမချိုးသေးပဲနဲ့ ရေအင်တုံနားက ပန်းပင်ပေါင်းသင်ရှင်းသလိုလိုနဲ့ ကျွန်တော့ဘက်ကိုကြည့်လိုက် ပန်းပင်လေးကိုင်လိုက်လုပ်နေရော။ ဟုတ်ပြီ ငါ့အကြံတော့ အောင်လောက်ပြီထင်တယ် ငါဆရာမနှင်းနှင်းကို လိုးရလောက်ပြီထင်တာပဲ နောက်တဆင့်တက်မယ်ဆိုပြီး ဆရာမနှင်းနှင်းရှိရာကို တည့်တည့်ကြည့်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေလိုက်တယ်။ ဆရာမနှင်းနှင်းက ခိုးအကြည့် ကျွန်တော့်က သူ့ကြည့်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေတာဆိုတော့ သူခိုးကြည့်နေတာမိသွားတော့ ရှက်ပြီးတော့ အထ ရေညှိတွေနဲ့ဆိုတော့ ချော်လဲပါလေရော။ ကျွန်တော့်ဘက်ကြည့်ပြီး လာထူပါအုံးဆိုပြီး လက်ယပ်ခေါ်တယ်ဗျ။ သူ့အိမ်မှာကလည်းဘယ်သူမှမရှိဘူးဆိုတော့ ကိုယ်လည်း ပုဆိုးလေး ပြန်ဝတ်ပြီး သူ့ကိုသွားထူမယ် ရလားဘာညာနဲ့ဂွင်ဆင်မယ်ဆိုပြီး သွားထူပေးလိုက်ရင်း "ဆရာမနှင်းနှင်း ရလား'' "အင်း ရတယ် ခြေထောက်ကရေညှိတွေနဲ့ဆိုတော့ ချော်သွားလို့ '' "ထောက်နိူင်လား '' "နဲနဲကိုင်ပေးထား ဆရာမထကြည့်မယ် '' "ဟုတ်ဟုတ် ဆရာမနှင်းနှင်း'' ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ဆရာမနှင်းနှင်းရဲ့လက်တဘက်ကိုကိုင် တဘက်ကခါးကနေကိုင်ပြီး ထူပေးလိုက်တယ်။ "ရလား'' "အင်းရတယ်ရတယ် တော်ပြီရေမချိုးတော့ဘူး'' "ဆရာမနှင်းနှင်းကလည်း လူတောင်နဲနဲရေစိုနေပြီပဲဟာ ချိုးလိုက်ပါ ကျွန်တော်ကိုင်ထားပေးမယ်လေ'' "တော်ပြီတော်ပြီ နေပလေ့စေတော့ မချိုးချင်တော့ဘူး ဒီအတိုင်းအဖြူအစိမ်းပြန်လဲပြီး ကျောင်းပြန်သွားလိုက်တော့မယ်'' "ဟာ ဆရာမနှင်းနှင်းကလည်း မဟုတ်တာ ကဲကဲ မချိုးချင်ရင်လည်း ကျွန်တော်ရေပတ်တိုက်ပေးမယ် နော် '' ဆရာမနှင်းနှင်းက ကျွန်တော့ကိုမော့ကြည့်တယ်။ ပြီးတော့မှ "အင်းအင်း'' ဆိုပြီးတော့ ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ် ။ "လာလာ'' ဆိုပြီး ဆရာမနှင်းနှင်းကို သူ့အိမ်ဘက်တွဲခေါ်သွားမယ် ဆိုပြီးလုပ်တော့ ဆရာမနှင်းနှင်းက "မင်းအိမ်ဘက်သွားမယ် ငါ့အိမ်ဘက်ဆို မင်းရေပတ်တိုက်ပေးနေတာ တယောက်ယောက်ဝင်လာလို့ မြင်သွားရင် မသင့်တော်ဘူး ငါ့အိမ်က ငါ့သားသူငယ်ချင်းတွေအဝင်အထွက်များတယ်'' ဆိုပြီးပြောတယ်။ ကျွန်တော်လည်းပျော်သွားတယ်။ "ဟုတ်ဟုတ် '' ဆိုပြီး "အဲဒါဆိုကျွန်တော့် အခန်းထဲသွားမယ်လေ'' ဆိုပြီးခေါ်ခဲ့ရော။ အခန်းထဲလည်းရောက်ရော ဆရာမနှင်းနှင်းကို ကုလားထိုင်ပေါ်မှာခဏထိုင်ခိုင်းပြီးတော့ အပြင်ရေပုံးနဲ့ရေသွားခပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အခန်းလည်းပြန်ရောက်ရော ကျွန်တော့ဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးကရေလဲပုဆိုးဆိုတော့ အဲဒါကိုချွတ်ပြီးတော့ရေပုံးထဲနှစ်ပြီးတော့ ရေညစ်ပြီး ဆရာမနှင်းနှင်း ကို ရေပတ်တိုက်ပေးဖို့လုပ်ရတော့တယ် "လာ ဆရာမနှင်းနှင်း'' ဆိုပြီး ခေါ်လိုက်တယ်။ ဆရာမနှင်းနှင်းလည်း ကျွန်တော့ဘက်လှည့်လာရော "ဟင် မင်း ဟိဟိ ပုဆိုးလည်းမပါဘူး ဘာလုပ်တာတုန်းပြန်ဝတ်ထား'' "ဆရာမနှင်းနှင်း ကိုရေပတ်တိုက်ပေးမလို့လေ အဲဒါ ပုဆိုးက ဒါပဲရှိတာမို့ လာပါဆရာမရဲ့ ခုဏကပဲ ခိုးကြည့်လို့ချော်လဲပီး ရေမချိုးရတာကို'' "အံမယ် ဘယ်မှာကြည့်လို့တုန်း'' "အဟုတ် မကြည့်ဘူးလား '' "ဟင်းဟင်း'' "ကဲပါဆရာမနှင်းနှင်းရဲ့ အချိန်မရပဲဖြစ်နေလိမ့်မယ် လာရေပတ်တိုက်ပေးမယ်''ဆိုပီး ဆရာမရဲ့ရင်ရှားထားတဲ့ထမိန်ကို ခြေသလုံးပေါ်တဲ့အထိဆွဲလှန်ပြီး ရေပတ်တိုက်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ "အပေါ်ပိုင်း ဂုတ်ပိုး နောက်ကျော တိုက်ရအောင်ဆရာမ ထမိန်လေးဖြည်ပြီးလျှောပေး'' ဆိုတော့ "အင်း '' ဆိုပြီး ထမိန်ကို ဖြည်ချပေးတယ်။ "ဆရာမ'' "ဟင်'' "ရှေ့နဲနဲကုန်းလိုက် ကျောအောက်တိုက်ပေးမလို့'' "အင်း '' ဆိုပြီး ကုန်းလိုက်တယ်။ ဆရာမကျောကိုတိုက်နေရင်းနဲ့ ကျွန်တော့လီးကတောင်ပြီး ဆရာမရဲ့ကုန်းနေတဲ့ဖင်ကို ထောက်ထားနေမိတယ်။ ဆရာမနှင်းနှင်း ကလည်း မသိသလိုလိုနဲ့ ဖင်ကိုရမ်းပြီး လီးကို လာဆွဆွပေးနေတယ်။ "ဆရာမနှင်းနှင်း'' "ဟင်'' "ကျွန်တော့်ကိုဆရာမစောက်ဖုတ်ကြီးပေးလိုးပါ့လား ကျွန်တော် ဆရာမကို တအားလိုးချင်နေပြီ'' "အင်း ဆရာမလည်း မင်းလိုးတာကိုခံချင်လို့ မင်းအခန်းထိလိုက်လာတာလေ လိုးလိုး မင်းစိတ်ကြိုက်သာလိုးစမ်းကွာ ဆရာမလည်း မခံရတာကြာတော့ မင်းလီးကြီးကိုလည်း မြင်လိုက်ရော ဆရာမစောက်ပတ်ကြီး ယွထနေပီ '' ကျနော်လည်းထမိန်ကိုကွင်းလုံးကျွတ်ချွတ်ချလိုက်ပြီး နိူ့နှစ်လုံးကိုကိုင်ညစ်လိုက်တယ်။ လာဆရာမနှင်းနှင်း လို့ခေါ်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကိုတက်ခိုင်းလိုက်တယ်။ "ဆရာမနှင်းနှင်း ကုတင်ပေါ်ကို ကန့်လန့် တတ်လိုက်ပြီးတော့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ကုတင် အောက်ချပြီး နဲနဲကားပေးထား ကျွန်တော်အောက်ကနေ အသားကုန်ဆောင့်လိုးပေးမယ်'' "အင်း ''ဟုဆိုပြီး ဆရာမနှင်းနှင်းက ကျွန်တော်ခိုင်းတဲ့အတိုင်းနေပေးတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ကုတင်အောက်ကနေ ဆရာမနှင်းနှင်းရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းခြား ထဲကို ဝင်ပြီး ဆရာမနှင်းနှင်း ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ကျွန်တော့်လီးထိပ်ကြီးနဲ့ အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲပေးနေရင်း လက်ကလည်းနိူ့နှစ်လုံးကိုဆုပ်နေပေးနေတယ် ဆရာမနှင်းနှင်းက မျက်လုံးလေးမှေးစင်းပြီး ပါးစပ်ကလည်း တအင်းအင်းနဲ့ ကာမခလုပ်လေးတွေဖြုတ်တာတွေ အရသာခံနေတယ် ။ "အင်းအင်းဟင်း အာ လုပ်ပေးပါတော့ ဆရာမရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို မင်းလီးကြီးထည့်ပြီး လိုးပါတော့ကွာ'' "အင်း ဆရာမနှင်းနှင်း ခံချင်နေပြီလား'' "အင်းဆို လိုးပေးပါတော့နော်'' "လိုးပေးမှာပေါ့ ဆရာမနှင်းနှင်းရယ် လီးထည့်ပြီး လိုးတော့မယ်နော်'' ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျွန်တော်လည်း ဆရာမနှင်းနှင်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ကျွန်တော့်လီးကြီးဆောင့်သွင်းလိုက်တယ် ။ "ဗြွတ် ဘွတ်ပြွတ် ဗြွတ်'' "အ အ အိုး ဟူးးးးး'' "ဘွတ်ဘွတ်ဘွတ်ဘွပ်ဗွတ် ဒုတ်'' "အ အားအား အူး ကောင်းလိုက်တာနော် ဟူး ဆရာမနှင်းနှင်း ကောင်းလား ကျွန်တော်လိုးပေးနေတာ ကောင်းရဲ့လား'' "အင်းအင်း ကောင်းတယ် အလိုးမခံရတာကြာတော့ ကောင်းလိုက်တာကွာ မင်းနေ့တိုင်းလိုးပေးရင်ကောင်းမှာပဲ'' "တကယ်လား ဆရာမနှင်းနှင်း'' "အိုး တကယ်ပေါ့ '' "ကြိုက်ပြီလေ '' ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ တအားဆောင့်ချလိုက်တာ လီးတဆုံးဝင်သွားပြီး ဆရာမနှင်းနှင်းဆီးခုံမို့မို့နဲ့ ကျွန်တော့်ဆီးခုံနဲ့ ဖိကပ်ထားလိုက်လေရာ "အူး အမလေး ဖြေးဖြေးဆောင့်ပါဟယ် လီးကို တဆုံးဝင်သွားပြီး သားအိမ်တောင် လာထောာက်နေပြီ '' "ဟုတ်ပါ ဆရာမနှင်းနှင်းရဲ့ နေ့တိုင်းလိုးရမယ်ဆိုလို့ အပျော်လွန်ပြီးဆောင့်ချလိုက်မိလို့ပါ ဖြေးဖြေး တချက်ချင်းမှန်မှန်ဆောင့်လိုးပေးမယ် နော်'' "အင်း ဆောင့်ပေး အလိုးမခံရတာကြာပြီဆိုတော့ အခုဆရာမ ပြီးချင်သလိုလိုဖြစ်နေပြီ'' "ဟုတ်လား ဆရာမနှင်းနှင်း အဲဒါဆို ပုံစံပြောင်းလိုးရအောင်လေ ဆရာမနှင်းနှင်းလေးဘက်ကုန်းလိုက် ကျွန်တော်ကုတင်အောက်ကနေ နောက်ကနေပြီး ခါးကိုင်အားကုန်ဆောင့်လိုးပေးမယ် အဲဒီအတိုင်း အတူတူပြီးရအောင်လေ နော် ဆရာမ'' "ဟုတ်ပါပြီရှင် သဘောသဘော'' ဆရာမနှင်းနှင်းက ကျွန်တော်ပြောတဲ့အတိုင်း လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်တယ်။ "အိုးကြီးကတော့ ရှယ်မိုက်ပဲကွာ'' ဆိုပြီးအသံထွက်ပြောလိုက်မိတော့ ဆရာမနှင်းနှင်းက သူ့အိုးကို လှုပ်ရမ်းပြီး "လာလေ'' ဆိုပြီး စနေသေးတယ်။ "လာပြီ' ဆိုပြီး ကျွန်တော်လည်း ဆရာမနှင်းနှင်း ဖင်ကြီးကို လက်နဲ့ခပ်ဆက်ဆက်လေး လှမ်းရိုက်ပြီး ဖင်နှစ်ခြမ်းကိုဖြဲပီး နောက်ပြူထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးကြီးထိုးသွင်းလိုက်တော့တယ်။ "ဘွပ်ဘွပ် ဖပ်ဖပ် ဗြွတ်ဗြွတ်'' "အီးအားအား အူး အူးဟူးဟူး အအ'' "ကောင်းလား ဆရာမနှင်းနှင်း'' "အင်းကောင်းတယ် ဆရာမပြီးတော့မယ် ဆောင့်ဆောင့် တအားဆောင့်လိုး'' ကျွန်တော့လီးပြန်ဆွဲအနူတ်ကို ဆရာမနှင်းနှင်းဖင်ကြီးက နောက်ကိုကပ်ပါလာပြီး ပြန်ဆောင့်လိုးနေရာ ကျွန်တော်လည်း ပြီးလုပြီးခင်ဖြစ်နေပြီမို့ ဆရာမနှင်းနှင်း ခါးကနေကိုင်ပြီး အားကုန်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ရာ "အားအအ အီး အား ငါပြီးပြီ အား'' ဆရာမနှင်းနှင်းပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ စောက်ရည်တွေထွက်သွားပြီး ရှေ့ကိုအားယားမှောက်သွားလေသည်။ ကျွန်တော်လည်း လီးကျွတ်မထွက်သွားအောင် ဆရာမနှင်းနှင်း ကိုယ်ပေါ်ကိုလိုက်မှောက်ရင်း လေးငါးဆယ်ချက်ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်ရာ ကျွန်တော့်လီးထိပ်မှပူကနဲဖြစ်လာပြီး လရည်များ ဆရာမစောက်ခေါင်းထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည် ။ "အာ လရည်တွေအများကြီး ဆရာမစောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်လိုက်တယ်ပေါ့'' "ဆရာမသိတယ်လား ဘယ်လိုကြီးလည်း'' "အိုး သိတာပေါ့ ဆရာမစောက်ခေါင်းထဲကို မင်းလရည်တွေ ပူကနဲနေအောင်စီးဝင်းလာတာလေ ဟင်းဟင်း'' "ကြိုက်လား'' "အင်း'' "အဲဒါဆို နောက်တချီထပ်လိုးအုံးမယ်နော်'' "ဟေ့ဟေ့ တော်ပြီ မနက်ဖြန်မှ အခုကျောင်းပြန်သွားရတော့မယ်နော်''ဟုဆိုပြီး ကျွန်တော့်လီးကို ကိုင်ပြီး ဆရာမနှင်းနှင်းက လီးဒစ်ကြီးကိုသူ့ပါးစပ်နဲ့ဝမ်းကစ်ပေးကာ နှစ်သိမ့်လိုက်လေသည်။ ။ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ဟိုကောင်တွေ အသင့်ပြင်ထားပြီးကြတဲ့ စားပွဲဝိုင်းမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး အရှိန်မသေသေးတဲ့ အရသာကို မျက်လုံးမှိတ်ကာ ဇိမ်ယူနေလိုက်တယ်။ ဒေါ်မမလေးကတော့ အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားပြီး အဝတ်အစားလဲနေတယ် ထင်ပါတယ်။ ကျူရှင်ပြီးရင် ... ဆိုတဲ့ အတွေးက ဝင်လာပြန်တော့ ရင်တွေတဒိတ်ဒိတ် ခုန်လာပါတယ်။ ဘယ်လိုစပြီး ဘာတွေလုပ်ရမလဲဆိုတာ တွေးကြည့်နေတုန်း အောက်ကကောင်တွေ ဆူဆူညံညံနဲ့ဝင်လာကြပါတယ်။ “ အေး ... ငါ့အိမ်က ပိုက်ဆံမပေးသေးဘူးကွ။ ရရင်တော့ ငါလဲဝယ်မှာ ” “ မဟုတ်ဘူးလေဟယ် .. ဟိုကြေငြာမှာဝတ်သွားတဲ့ ဒီဇိုင်းကိုပြောတာ ငါက ” " အေးဟေ့ကောင် ... မင်းအဲဒီသီချင်း ကော့ဒ်ရှိရင် ငါ့ကိုပေးဦး ” တယောက်တပေါက်နဲ့ ဘာတွေပြောနေကြမှန်းမသိအောင် ဆူညံစွာရောက်လာကြပြီး အလျိုလျိုထမင်းစားပွဲဝိုင်း၂ ဝိုင်းမှာ နေရာယူနေကြချိန်မှာ ဒေါ်မမလေးလဲ အခန်းထဲက ထွက်လာပါတယ်။ တီရှပ်ပွပွနဲ့ ကရင်ထမီလိုလို ရှမ်းထမီလိုလို တိုင်းရင်းသားအဆင် ထမီတထည်ကိုတွဲပြီး သာမန်သာဝတ်ထားပေမယ့် ကျွန်တော့်အမြင်မှာ တော်တော်ကြီးကို လှနေပါတယ်။ “ ကဲကဲ ... အားလုံးအဆင်သင့်ဖြစ်ရင် စရအောင် ... ” “ သချာၤ ( ၁ ) သင်မယ်ဒီနေ့ ... ” စာအုပ်ထုတ်ဆိုလို့သာ ထုတ်ထားရတယ် ၊ စာထဲမှာ ကျွန်တော့်အာရုံတွေ လုံးဝရှိမနေပါဘူး။ ရှင်းပြနေတဲ့ အသံတွေ ပြန်မေးနေတဲ့ အသံတွေကလဲ ကြားတချက် မကြားတချက်ပါပဲ။ ချထားတဲ့ စာအုပ်ကို ငုံ့ကြည့်နေရင်း ဒေါ်မမလေးကို ဘယ်လိုပုံစံနဲ့ လုပ်ရမလဲဆိုတာတွေကိုပဲ စိတ်ကူးယဉ်နေ မိပါတော့တယ်။ ငါ လူပျိုရည်ပျက်တော့မှာပါလား .. ဆိုတဲ့အသိကလဲ ရှက်သလိုလို ပီတိဖြစ်နေသလိုလို ခံစားရစေပါတယ်။ အင်းလေ ... ကြေးစားမိန်းမတယောက်နဲ့ကာမဆက်ဆံပြီး လူပျိုရည်ပျက်ရတာထက်စာရင် အခုလို .. ကိုယ်တကယ် တပ်မက်စွဲလမ်းရတဲ့ မိန်းမတယောက်ဆီမှာ လူပျိုရည်အပျက်ခံလိုက်ရမှာကို ကျေနပ်မိတာအမှန်ပါပဲ ... ။ ပြီးတော့ ... အဲဒီအချိန်ကျရင် စိတ်ကူးထဲမှာ အခါအခါမြင်ယောင်မှန်းဆခဲ့ရဖူးတဲ့ ဒေါ်မမလေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တခုလုံးကို မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း မြင်ခွင့်ရပြီလေ ... ။ ကျွန်တော့်ရဲ့ လူပျိုရည်ကို သောက်သုံးမယ့် ဒေါ်မမလေးရဲ့ ပေါင်ကြားက အချစ်ပန်းပွင့်ကြီးကရော ဘယ်လိုပုံများရှိနေမလဲ ... ။ မဆုံးနိုင်တဲ့အတွေးတွေ အမျိုးမျိုးတွေးနေတာ ဘယ်လောက်တောင် ကြာသွားလဲမသိဘူး။ ဘေးကကောင်တွေ စာအုပ်တွေ သိမ်းဆည်းနေမှ စာသင်လို့ပြီးသွားတာ သိပါတော့တယ်။ အားလုံးကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ကျူရှင်ပြီးတာနဲ့လစ်ဖို့ပြင်နေကြပြီ။ ကျွန်တော့်မှာသာ နောက်ဆက်တွဲ သင်ခန်းစာအတွက် ထပဲထရမလို ထိုင်ပဲထိုင်နေရမလို ဖြစ်နေတယ်။ အရေးထဲမှ ဘာမှမသိတဲ့ ဟိုအကောင်တွေက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ဖို့ခေါ်နေသေးတယ်။ ခါတိုင်းလဲ ကျူရှင်ပြီးရင် ထိုင်နေကြပါ။ ဒီနေ့တော့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ဖို့ ခေါ်တဲ့အကောင်တွေကို တော်တော်သောက်မြင်ကပ်သွားတယ် ... ။ “ ဟေ့ကောင် လဒ ... ထိုင်မှာလားလို့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ” “ ဟေ ... အေးအေး ... ငါဒီနေ့ မထိုင်တော့ဘူးကွာ ၊ အိမ်ကစောစောပြန်လာဖို့ မှာထားတယ်ကွ ” “ အံမယ် ... မောင်ဇော် ... ဒီနေ့လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တောင် မထိုင်တော့ဘူးပေါ့ ဟုတ်လား ” “ ဗျာ ... ဟုတ် .. ဟုတ်တယ်ဆရာမ ...၊ ဟို .. အိမ်မှာ … ကိစ္စလေးရှိလို့ပါ ” “ အေးအေး ...၊ လိမ္မာတယ် ...၊ အိမ်ကို တန်းတန်းမတ်မတ်ပြန်နော် ” “ ဟုတ်ကဲ့ ...၊ ပြန်မှာပါ ” ဟိုကောင်တွေ ခေါ်နေတာကို အတင်းငြင်းနေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို ဒေါ်မမလေးကလဲ ဝင်ပြီးစနေပြန်ပါတယ်။ အိမ်ကို တန်းတန်းမတ်မတ်ပြန်နော်တဲ့ .. ဟားဟား ... ။ အားလုံး လွယ်အိတ်ကိုယ်စီဆွဲကာ ထွက်နေကြပါပြီ။ ကျွန်တော်ပဲ ယောင်လည်လည်လုပ်ပြီး ဟိုဟာပျောက်သလိုလို .. ဒီဟာပျောက်သလိုလိုနဲ့ ထိုင်ရာက မထသေးတာ။ အဲဒီအချိန်မှာ ဒေါ်မမလေးကလဲ ပြုံးစိစိနဲ့ တချက်ကြည့်ပြီး မီးဖိုခန်းဘက်ကို ထသွားပါတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ချက်ချင်းအကြံရပြီး နောက်က ထလိုက်သွားတယ်။ “ အေးအေး ... ဟေ့ကောင်တွေ သွားနှင့်ကြကွာ ... ငါရေသောက်ပြီးမှလိုက်လာခဲ့မယ် ” ဘယ်သူဘယ်ဝါရယ်လို့တော့ မဟုတ်ဘူး။ တမင် အားလုံးကြားအောင်အော်ပြီး မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်တယ် ... ။ အထဲရောက်တော့ ဒေါ်မမလေးကလဲ သောက်ရေအိုးနားမှာ ရပ်စောင့်နေပါတယ်။ ကျွန်တော့်ကို ဘယ်လိုမှန်းမသိတဲ့အပြုံးနဲ့ ပြုံးပြီးကြည့်နေပြန်ပါတယ်။ “ ကိုယ်တော်လေး .. အိမ်ရောက်အောင်ပြန်နော ်.. ဟုတ်ပြီလား။ ခစ်..ခစ် ” “ အာ ... မဟုတ်ပါဘူး ... ၊ ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းမသိလို့ ပြောလိုက်တာပါ ” “ ဟွန်း ... သိပါ့ .. သိပါ့ ။ ပြာယာကို ခတ်နေတာပဲ ... တခါထဲ ” “ အခုပြန်မဆင်းလို့မှ မရတာ ... ဆရာမရဲ့ ။ သူတို့သိကုန်မှာပေါ့ ” “ အေးပါ ... သွားလိုက် ... ဆင်းသွားလိုက် ။ ပြီးရင် .. ဟိုဘက်လမ်းဘက်ကနေ ပြန်ပတ်ပြီးတက်လာခဲ့ ... ဟုတ်ပလား ” “ အာ .. အင်း အင်း ... ” “ ဟေ့ .. သိပ်လဲ အမြန်ကြီး တက်မလာနဲ့နော ်... ကျွန်မ ရေလေးဘာလေးချိုးပါရစေဦး ... ။ သွားသွား ... ” အင်း .. ဟုတ်သားပဲ။ အခုခပ်တည်တည်နဲ့လိုက်ဆင်းသွားပြီးမှ ဟိုဘက်လမ်းကနေ ပြန်ပတ်လာခဲ့လို့ ရတာပဲ။ မိန်းမဉာဏ်ဆိုတာ ဒါမျိုးကိုပြောတာနေမှာ။ ကျွန်တော်ကတော့ မွှန်နေတာနဲ့ ဘာမှမတွေးတတ်တော့ဘူး ထင်ပါတယ်။ ဒေါ်မမလေးက ရေတောင် ချိုးထားဦးမယ်ဆိုပါလား ... ။ ဒီလိုနဲ့ပဲ နောက်ဆုံးကျန်နေတဲ့ နှစ်ယောက်သုံးယောက်နဲ့ ရောပြီး အောက်ကိုဆင်းလာခဲ့ လိုက်ပါတယ် ... ။ ' လောကကြီးမှာ လင်ယောင်္ကျားနဲ့ ခဏတဖြုတ်လောက်လေး ဝေးနေတဲ့အချိန်မှာ ဒါမျိုး အစားကောင်းလေးတွေနဲ့လည်း စားရကံ ကြုံဆုံကြတတ်ပါတယ်။ ဖြစ်တတ်တဲ့ လောကသဘာဝပါပဲလေ ... ။ ခိုးစားရတဲ့ အရသာက ဘာနဲ့မှမတူတာအမှန်ပါပဲ 'လို့ ဒေါ်မမလေးက ရေချိုးနေရင်း ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ဖြေတွေးလေးတွေးရင်း ... ပြုံးလိုက်မိတယ် ... ။ *** လမ်းထိပ်ကို ရောက်တော့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထဲမှာ စနစ်တကျ နေရာယူပြီးထိုင်နေကြတဲ့ ကောင်တွေက လှမ်းခေါ်ကြပြန်ပါတယ်။ စနစ်တကျ နေရာယူတယ်ဆိုတာက .. ဆိုင်ရှေ့က ဖြတ်သွားသမျှ ဆော်တွေကို မျက်စိတဆုံးလဲ ကြည့်နိုင်ရမယ်၊ အချင်းချင်းလဲ မြင်ကွင်းကို ပိတ်တာကွယ်တာမျိုး မရှိရအောင် ထိုင်ကြတာကို ပြောတာပါ .. ။ အင်း အချိန်နဲနဲ ဖြုန်းရမယ်ဆိုတော့လဲ ခဏလောက် ဝင်ထိုင်လိုက်မယ်ဆိုပြီး ဆိုင်ထဲဝင်ခဲ့လိုက်ပါတယ်။ “ အေး .. လာလာ မောင်ဇော် ... မင်းထိုင်ဦးမလို့လား ... ပြန်မယ်ဆို ” “ ဆေးလိပ်လေး သောက်လိုက်ဦးမယ်ကွာ .. အိမ်ရောက်ရင် သောက်လို့မရတော့ဘူးကွ ” ပြောရင်းနဲ့ ခွေးခြေပုတလုံးယူကာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး စားပွဲပေါ်က LONDON တလိပ်ကို မီးညှိကာ ဖွာနေလိုက်သည်။ မီးခိုးငွေ့များကို အရှိုက်ထဲရောက်အောင် ရှူသွင်းပြီးမှ ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်မှုတ်ထုတ်ကာ စီးကရက်ကို အရသာခံ သောက်နေတုန်းမှာ ... “ ဟေ့ကောင်မောင်ဇော် ... နေ့ခင်းက မင်းတို့ဆီက အောစာအုပ် မိလို့ဆို ” “ ဟာ .. မင်းကို ဘယ်သူပြောလဲ ” “ ဟိုကောင် ကုလားပြောတာလေ ... မလေးရှား ကိုယ်တိုင်မိတာဆို ” “ မဟုတ်ပါဘူးကွာ ... အဲဒီကောင်ကုလား လျှောက်ဖွနေတာ ... မလေးရှား မိတာဆို ငါဘယ်လို ကျူရှင်လာရဲမလဲကွ ” “ အေးပေါ့ ... ဟေ့ကောင် အသစ်လေး ဘာလေးရရင်လဲ ပေးဖတ်ဦးကွာ ” “ ရရင် ပေးပါမယ်ကွာ မပူပါနဲ့ ” ဟိုသောက်ကောင် ... ပါးစပ်ပေါက်က ငြိမ်ငြိမ်မနေဘူး ... ။ တော်ပါသေး ... ။မင်သေသေနဲ့ ပိတ်ငြင်းထားလိုက်ရတယ်... ။ ဒေါ်မမလေးကို နောက်ကွယ်မှာ ကျောင်းသားတွေက မလေးရှားလို့ခေါ်ကြတယ်လေ။ မမလေးဆိုတဲ့ နာမည်ကို ဖျက်ခေါ်ကြတာပါ။ အခုတော့ အဲဒီမလေးရှား အောစာအုပ်မိတယ်ဆိုတဲ့ သတင်းက တော်တော်ပြန့်နေပြီလားမသိဘူး။ မြင့်အောင်ကို ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ စွတ်ဖွာနေတဲ့ စီးကရက်က ဖင်စီခံနားထိကုန်နေပြီမို့ လွှင့်ပစ်လိုက်ကာ... “ ကဲ .. ငါလိမ့်တော့မယ်ကွာ ... အားလုံးပဲ ” “ အိုကေ ... အိုကေ ” “ အေးအေး .. မနက်ဖြန်ကျ ရှစ်တန်းကကောင်တွေနဲ့ ကန်ဖို့ချိန်းပြီးပြီနော် ” “ အေးပါ .. ငါသိပါတယ်။ ဒိုးပြီကွာ ... ” ကားမှတ်တိုင်ရှိရာဘက်ကို ထွက်ခဲ့ပြီး မှတ်တိုင်မှာ အရိပ်အခြေ ခဏကြည့်လိုက်တယ်။ အားလုံးရှင်းနေတော့မှ မှတ်တိုင်ကိုကျော်ပြီး ဟိုဘက်လမ်းထဲကို ဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ လမ်းအဆုံးကနေ ဒေါ်မမလေးတို့လမ်းထဲကို ပြန်လျှောက်ဝင်လာခဲ့ချိန်မှာတော့ လမ်းမီးတိုင်တွေတောင် ထိန်ညီးနေပါပြီ ... ။ အာ ... ညခုနစ်နာရီခွဲလောက်တောင် ရှိနေပြီပဲ။အချိန်ကို သတိထားမိတော့မှ အိမ်ကိုဖုန်းဆက်ဖို့ရာ သတိရတယ်။ ကိုယ့်ဇာတ်လမ်းက ဘယ်အချိန်မှ ပြီးမယ်ဆိုတာမသိတော့ ဖုန်းဆက်ထားမှပဲဆိုပြီး တွေ့တဲ့စတိုးဆိုင်လေးတခုကနေ ဖုန်းဆက်လိုက်ပါတယ်။ ဆရာမမွေးနေ့ အလှူရှိလို့ ဝိုင်းလုပ်ပေးနေပါတယ်ဆိုပြီး ပြောလိုက်တော့ သေသေချာချာ ကူညီဖို့တောင် ပြန်မှာနေသေးတယ် ... ။ အားလုံးအဆင်ပြေနေပြီမို့ ကျွန်တော့်ခြေလှမ်းတွေက ပေါ့ပါးလျင်မြန်စွာနဲ့ ဒေါ်မမလေးရှိရာကို အပြေးတပိုင်း ရောက်လာခဲ့ပါပြီ။ လှေကားထစ်တွေကို ကျော်ခွပြီး ပြေးတက်လာခဲ့တဲ့ ကျွန်တော် ... အခန်းရှေ့ရောက်တော့ ပိတ်ထားတဲ့တံခါးကို ခေါက်ဖို့ ရင်တွေတုန်နေပြန်ပါတယ် ... ။ မသိမသာ သက်ပြင်းလေးချပြီးမှ သစ်သားတံခါးကို ခပ်အုပ်အုပ်လေး ခေါက်လိုက်ပါတယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်အခန်းက သတိထားမိသွားမှာစိုးလို့ပါ ... ။ “ ဒေါက် ... ဒေါက် ... ” *** “ ဂျောက် ... ကျွီ ... ... ” ဖြေးဖြေးချင်းပွင့်လာတဲ့ တံခါးကြားကနေ မြင်လိုက်ရတဲ့ ဒေါ်မမလေးကို ကျွန်တော်တခါမှ မမြင်ဘူးတဲ့သူလို ငေးမိသွားပါတယ် ... ။ ရေမခြောက်တခြောက် ဆံပင်ရှည်တွေကို ဖြန့်ချထားပြီး .. သနပ်ခါးကျဲကျဲလေးလိမ်းထားကာ ... ကပိုကရိုလှနေတဲ့ ဒီလိုပုံမျိုးကို မြင်မှမမြင်ဘူးခဲ့တာလေ ... ။ ပြီးတော့ စပန့်သားလို့ ခေါ်မလားမသိဘူး အဲဒီလိုပျော့ပျော့ပါးပါး ဂါဝန်ရှည်လေးနဲ့ ရှိသမျှ ခန္ဓာကိုယ်အလှတွေကိုလဲ တမင်ပေါ်အောင် ဖော်ပြီးဝတ်ထားသေးတယ်။ သာမန်လောက်ပဲရှိတဲ့ ဒေါ်မမလေးရဲ့ နို့အုံနှစ်လုံးတောင်မှ ဒီညမှာ တော်တော်ထွားနေတယ်လို့ထင်ရတယ် ... ။ အိမ်ထဲမရောက်သေးတဲ့ ကျွန်တော့်ကို ဒေါ်မမလေးက ဆွဲခေါ်သွင်းလိုက်ပြီးတော့ အိမ်တံခါးကို ဂျက်ပါထိုးပြီး ပိတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဘာစလုပ်လို့ လုပ်ရမှန်းမသိလို့ ဆက်တီပေါ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ဘေးနားမှာ စွေ့ကနဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ တကယ့်တကယ်တမ်း နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ကြတော့ အတွေ့အကြုံက စကားပြောပါပြီ။ ပြေးပဲဖက်ရမလား ... တက်ပဲခွရတော့မလား ... ဘာဆိုဘာမှ မလုပ်တတ်တော့တဲ့ ကျွန်တော့်ကို ဒေါ်မမလေးက အလိုက်သိစွာ လမ်းကြောင်းပြပေးနိုင်လို့သာ တော်ပါတော့တယ်။ ရှင်အရင်စမှ ဆိုရင်တော့ ဒီညဒီလိုပဲခုံပေါ်မှာ ထိုင်နေရတော့မှာ အသေအချာပဲ .... ။ “ အိမ်ပြန်နောက်ကျလို့ရရဲ့လား ... မောင်ဇော် ” “ ဟုတ် .. ဟုတ် .. ရတယ် ... ဖုန်းဆက်ထားပြီးပြီ ” “ ဟုတ်လား ... ဒါဆို အေးအေးဆေးဆေးပေါ့နော ် ... ” ခေါင်းညိတ်ပြီး ဖြေလိုက်တဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ ပေါင်သားအချင်းချင်း ထိကပ်သွားအောင် ဒေါ်မမလေးက တိုးထိုင်လိုက်ပါတယ် ... ။ ပြီးတော့ လက်တဘက်က ကျွန်တော့်ပခုံးကို ကျော်ပြီးဖက်ကာ ... ကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ် အထက်ပိုင်းတခုလုံးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲကို ဆွဲချလိုက်တယ် ... ။ အလိုက်သင့်ကျသွားတဲ့ ကျွန်တော့်မျက်နှာကတော့ ဒေါ်မမလေးရဲ့ နို့အုံသားကိုပါးနဲ့ ကပ်ပြီးသားဖြစ်နေပါပြီ ... ။ နူးညံ့လွန်းတဲ့ အတွေ့အထိကြောင့် ... အောက်မှာဘော်လီတောင်ဝတ်မထားတာကို သိလိုက်တော့ ကျွန်တော့်ပါးနဲ့ အဲဒီရင်သားအိအိကို လိုက်ပွတ်တော့တာပါပဲ ... ။ ဒေါ်မမလေးကလဲ ပါးနဲ့ကပ်ပြီးနို့အုံကိုပွတ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ထိုးဖွကစားကာ ငြိမ်နေပါတယ် ... ။ ပါးပြင်ကို တချက်တချက် လာလာထောက်တဲ့ မာတောင်တောင် နို့သီးခေါင်းလေးကို သွားနဲ့သာသာလေး ဖိကိုက်လိုက်တော့ ... ဒေါ်မမလေး ဆတ်ခနဲတွန့်သွားကာ .. “ ဟေ့ ... မကိုက်နဲ့လေကွာ ... ပြတ်သွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ” “ အသည်းယားလို့ ... ကိုက်လိုက်တာ ” “ ဟွန်း အသည်းပဲ ယားတာလား ... ” “ ဟင်း ဟင်း ” “ လာ .. ဒီလိုလေးနေကွာ ... ” ဘေးတစောင်းကြီး မှီထားတဲ့ကျွန်တော့်ကို ခဏထခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ဒေါ်မမလေးက အရင်ဆက်တီပေါ်မှာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်း ခုံပေါ်တင်ကာ ဒူးနှစ်ဘက်ကို ကားကားလေးထောင်ပြီး ထိုင်တယ်။ ဂါဝန်အောက်နားစက လွတ်သွားတာမို့ ... ဒေါ်မမလေးရဲ့ ဒူးအထက်နားကလောက်ကနေ တင်ပါးရင်းထိဆင်းသွားတဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေကို မြင်ရတဲ့အခါမှာတော့ … ကျွန်တော ်ကတုန်ကရင်ကြီးဖြစ်ကာ .. ပုဆိုးထဲကပစ္စည်းကလဲ ချက်ချင်းသိသိသာသာ သွေးတွေတိုးလာပါတော့တယ် ...။ ကျွန်တော့်လက်ကိုဆွဲပြီး အဲဒီဒူးနှစ်လုံးကြားမှာ နောက်ပြန်ဝင်ထိုင်ခိုင်းကာ အနောက်ကနေ ဖက်ထားပြီး ... သူ့ ရင်ဘတ်ထဲကို ဆွဲသွင်းလိုက်ပြန်တယ်။ အဲဒီတော့ ဘေးကထောင်နေတဲ့ ဒူးနှစ်ဘက်က ဂါဝန်စတွေက အလိုလိုလျောဆင်းသွားပြီး ... ပေါင်ရင်းမှာ သွားစုနေပါတယ်။ အသားသိပ်မဖြူပေမယ့် ပေါင်သားကြီးနှစ်လုံးကတော့ မီးရောင်အောက်မှာ ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးကို ပေါ်လာပါတယ် ... ။ ကျွန်တော်လည်း လက်နှစ်ဘက်ကို ဒူးထိပ်မှာအသာတင်ပြီးမှ ဒေါ်မမလေးရဲ့ပေါင်သားတုတ်တုတ်တွေကို မရဲတရဲ ကိုင်တွယ်ကြည့်ပါတယ် ... ။ “ ဟွန်း..ကျောင်းကပြန်လာတုန်းက သူများကို တလမ်းလုံး အနောက်က လုပ်လာတာ ... ။ ခုမင်းကို ပြန်လုပ်မယ် ... ဟားဟား .. ” “ ..... ဟင်း .. ဟင်း ” “ ပြစမ်းပါဦး ... ဆရာမဖင်ကိုတောင် ထိုးချင်နေတဲ့ဟာလေးကို ... ” ဒီအဆင့်ထိ ရောက်နေတာတောင် ကျွန်တော်ပြောမထွက်တဲ့ စကားမျိုးတွေကို ဒေါ်မမလေးက ပြောရဲနေတာ အိမ်ထောင်သည်မို့လားတော့ မသိဘူး။ သူတစ်တစ်ခွခွကြီးတွေ ပြောလိုက်တိုင်း ... ကြားရတဲ့ ကျွန်တော ရင်တွေပိုခုန်တာတော့အမှန်ပဲ ... ။ ပြောရင်းက ခပ်လျော့လျော့ ကျွန်တော့်ခါးပုံစကို ဖြေချလိုက်ကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲက ရုန်းကြွနေတဲ့ .. လီးကို အသာလေး ဆွဲထုတ်ပါတယ်။ ဘောင်းဘီထဲက ထွက်လာရလို့အားရဝမ်းသာ တောင်မတ်နေတဲ့ လီးတံကို ဖြေးဖြေးချင်း အပေါ်အောက် ကစားပေးပါတော့တယ် ... ။ ကျွန်တော့်ဖင်တွေ ခုံပေါ်ကနေကြွကြွ တက်သွားတဲ့အထိ အရသာတွေ့အောင် စပြီးထုပေးနေတဲ့ ဒေါ်မမလေးရဲ့ ပေါင်တွေကို ပွတ်နေတဲ့ ကျွှန်တော့ရဲ့လက်တွေကလဲ တဖြည်းဖြည်း ပေါင်ခွကြားဆီရောက်အောင် တိုးနေပါပြီ ... ။ပေါင်ရင်းနားရောက်လာလေလေ အတွေ့အထိက ပိုပြီးနူးညံ့လာလေလေပါပဲ ... ။ “ ဟင်း ... အင်းး .... အ ” “ ပြစ် ... ပြစ် ... ဗျစ် ... ” “ ကောင်းလားဟင်.... ဆရာမ ထုပေးတာ ... ” “ အား .... ဟား ... ကောင်းတာပေါ့ ... ” “ ဆရာမ ... အဖုတ်ကြီးလဲ ယားနေပါပြီ ကလေးရယ် ... ” “ ဟင် ...ဟုတ်လား .. ဆရာမ ... အား ... ” “ အင်းလေကွာ .... မင်းပဲ တလမ်းလုံး ဆရာမကို နောက်ကနေ မရိုမသေ လိုးလာပြီးတော့ ... ” “ အာ ... ဒါကတော့ ... ဟိုလေ ... ဗျာ ... ဆရာမကလဲ ... အားး ...” ကျွန်တော် .. ရှက်လည်းရှက် ... ၊ ရှက်ပေမဲ့လည်း ဆရာမရဲ့ လက်ထဲမှာ ကျွန်တော့်လီးတင်မကဘူး အောက်ကဥတွေပါ အရသာတွေ့နေပါပြီ ... ။ ဥတွေကို ခပ်ဖွဖွနယ်ရင်း လီးကိုတံတွေးတွေ ရွှဲနေအောင်ဆွတ်ကာ အထုခံနေရတာရော ... ဒေါ်မမလေးရဲ့ ပေါင်သားတွေကို ပွတ်နေရတာရော ... တစ်တစ်ခွခွကြီးတွေ ကြားနေရတာရောကြောင့ ်ကျွန်တော့်စိတ်တွေ အရမ်းကို ပြင်းထန်လာပါတယ် ... ။ တဝက်တပျက်ပဲ ချွတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးကို ကန်ထုတ်လိုက်ပြီး ဒေါ်မမလေးကို မှီထားရာကနေထကာ အပေါ်ကအကျီ ၤကိုပါ ချွတ်ချလိုက်တော့ပါတယ်။ လီးတန်းလန်းကြီးနဲ့ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ပြိး တခစ်ခစ်ရယ်နေတဲ့ ဒေါ်မမလေးကို လက်မောင်းရင်း နှစ်ဘက်ကနေ ဆွဲမပြီး ထခိုင်းလိုက်ပါတယ် ... ။ “ ဟဲ့ ဟဲ့ ... ဘယ်လိုဖြစ်တာတုန်းကွ ... အင့် ” “ ဟင်း ဟင်း ... ” “ ပြွတ် ... ပြွတ် ... ” ကျွန်တော့်ရဲ့ အပြုအမူကို ဒေါ်မမလေးအံ့သြလို့ မဆုံးသေးခင်မှာ သူ့ရဲ့ ပါးနှစ်ဘက်ကိုဆွဲပြီး ထူအမ်းနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်ပါတော့တယ်။ ကျွန်တော့်လည်ပင်းကို ပြန်လည်သိုင်းဖက်ကာ အလိုက်သင့် နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ပေးလာတဲ့ ဒေါ်မမလေးရဲ့ ဂါဝန်ကြီးက ကျွန်တော်တို့ကြားမှာ အတားအဆီးဖြစ်နေတာကို စိတ်မရှည်တော့ပါဘူး ... ။ ကျွန်တော်လိုးရတော့မယ့် ဒေါ်မမလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလဲ အခုထိမမြင်ရသေးတာ မကျေနပ်ဘူး။ဒေါ်မမလေးကတော့ ကျွန်တော့်လီးကိုပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်နေခဲ့သလောက် ကျွန်တော်ကျတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ကို မြင်တောင်မမြင်ရသေးဘူးလေ ... ။ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေရင်းက ကျွန်တော့်လက်တွေကို ဒေါ်မမလေးရဲ့တင်ပါးကားကားကြီးနှစ်လုံးကို ဖြစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်ရင်း ... “ ဆရာမ ... ” “ ဟင်း ... အင်း ... ဘာ လဲ ... ” “ ဂါဝန်ကြီး မချွတ်သေးဘူးလား .... ဟင် .. ” “ သြော ်... ချွတ်လေ ... ကလေးချွတ်ပေး ... ” “ အင်း ... ” နှစ်ယောက်သား ပူးကပ်နေတာကို ခွာလိုက်ပြီးတော့ ဒေါ်မမလေး လက်နှစ်ဘက်ကို မြှောက်ထားပေးပါတယ်။ ဂါဝန်အောက်နားစတွေကိုလိပ်ယူပြီး ဆွဲတင်လာကာ ခေါင်းပေါ်ကနေ မပြီးချွတ်ပြီးတဲ့ အခါမှာတော့ .. ကျွန်တော် ရော ဒေါ်မမလေးပါ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီးတွေဖြစ်သွားပါပြီ ... ။ကျွန်တော်သိပ်မြင်နေချင်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သေသေချာချာမတွေ့ရသေးပေမယ့် ဆီးစပ်မှာအုံခဲနေတဲ့ စောက်မွှေးမဲမဲတွေကို မြင်တာနဲ့တင် လီးတံက တင်းသထက် တင်းလာပါတယ် ... ။ ဒေါ်မမလေးက သူ့တကိုယ်လုံးကို အငမ်းမရကြည့်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲကို ပြန်ပြီးဝင်လာကာ အနမ်းတွေပေးပြန်ပါတယ်။ ဘာအတားအဆီးမှ မရှိတော့ပဲ အရေပြားချင်းထိကပ်ပွတ်သပ်ရတဲ့ အခါမှာတော့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ အသက်ရှူသံတွေက ပြင်းထန်သွားပါပြီ ... ။ “ ဟင်း ... ဟင်း ... အား ... ” “ ဟ ... ဟား ... အင်း ... ” အဝတ်အစား ကင်းမဲ့နေပြီဖြစ်တဲ့ ဒေါ်မမလေးကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားရင်းက ကျွန်တော့်လက်ကို သူ့ပေါင်ခွကြားထဲကို ထိုးထည့်လိုက်တော့ အသာလေး ပေါင်တွေကို ဟပေးပါတယ်။ မို့မို့ဖောင်းဖောင်းနဲ့ နူးညံ့လွန်းလှတဲ့ အသားစိုင်တခုကို လက်ထဲမှာ အပြည့်စမ်းမိပါတယ် ... ။ “ ဟင်း .. ဟင်း .. ဒါ ... ဆရာမ ဟာကြီးလားဟင် ... ” “ အင်း ... အ ... ။ ကလေး ... သိပ်လိုးချင်နေတဲ့ ဆရာမ စောက်ပတ်ကြီးလေ ” “ အ ... အ .. အား ... ” “ အရည်တွေ .. ရွဲနေတာ တွေ့လား ... ” “ အင်း ... အရမ်းကိုင်လို့ကောင်းတာပဲ ဆရာမရယ် ... ” “ လီးကြီးနဲ့လိုးရင် ပိုတောင်ကောင်းဦးမှာ ... ဟင် ... ဒီ ... ဒီလိုလေ ... ” “ အ ... အ ... အား ... ဆရာမ ... ” ဆရာမက ကျွန်တော့်လီးကိုကိုင်ကာ သူ့ပေါင်ကိုကားလိုက်ပြီး ဒစ်နဲ့ပေါင်ခွကြားကို တရကြမ်း ဆွဲတိုက်လိုက်တော့ ကျွန်တော်အသည်းခိုက်လောက်အောင် ကောင်းသွားပါသည် .... ။ စနက်တံကို မီးရှို့လိုက်သလိုဖြစ်သွားတာမို့ ဒေါ်မမလေးရဲ့ကိုယ်လုံးကို ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်ဆွဲလှဲချလိုက်ကာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကြားထဲကို ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ အခုမှပဲ အမွှေးအုံကြားထဲက မို့ဖောင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အသက်ရှူမေ့လောက်အောင် မြင်ရပါတော့တယ်။ တကယ့်ကို ကြည့်လို့မဝပါဘူး ... ။ အရည်ကြည်လေးတွေ စီးယိုပေကျံနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို လက်ညှိုးနဲ့ ဖွဖွလေးပွတ်လိုက် လက်ဝါးကြီးနဲ့ အတင်းဆုပ်လိုက် လုပ်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို ဆရာမက ပြုံးပြီးကြည့်နေပါတယ် .... ။ “ ဆရာမ အဖုတ်ကြီး .. အရမ်းလှတာပဲ ဆရာမရယ်။ ” “ လှတော့ဘာလုပ်ချင်လဲ ... ပြော ” “ လ ... လိုးချင်တယ် ဆရာမ ရယ် ... ” “ အင်း ... အ ... လိုးလေကွာ ... ။ လိုးတော့ ... ။ ဆရာမစောက်ပတ်ကလဲ အရမ်းအလိုးခံချင်နေပြီ .... ” “ ဘတ် ... ဖတ် ” ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မိုးပေါ်ထောင်ကားလိုက်ကာ ... စောက်ဖုတ်ကိုလက်ဝါးနဲ့ ပွတ်ရိုက်ပြပြီး အလိုးခံချင်နေပါတယ်ဆိုတဲ့ ပုံစံလုပ်ပြပါတယ်။ ကျွန်တော်ရှေ့ကို နဲနဲတိုးလိုက်ကာ ... လီးတံကို အချောင်းလိုက် စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်တင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ .. အကွဲကြောင်းအလယ်လောက်မှာ လီးကိုတေ့ပြီးဖိထိုးချလိုက်တယ်။ " ဗြိ ... ဗြိ ... အင့် .. အင့် ... ဟင့် ... " တောင့်တင်းနေတဲ့လီးတံက ဒစ်မြုပ်ရုံလောက်ပဲဝင်တယ် ... ။ အပေါက်နဲ့ လွဲနေတဲ့လီးကို ဒေါ်မမလေးကကိုင်ပြီး အပေါက်တည့်ပေးတော့မှ ကျွန်တော်ဖိထိုးလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ပူနွေးစိုရွဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို အိကနဲ တိုးဝင်သွားပါတော့တယ် ... ။ ဒစ်ဖျားကနေ အရင်းထိအောင် ပူနွေးတဲ့ တွင်းလေးထဲ စိမ်လိုက်ရသလိုလို ဖြစ်သွားချိန်မှာ ရင်ဘတ်ထဲမှာလဲဟာကနဲဖြစ်သွားပါတယ်။ “အား ... ဟ ... ကလေး .. ကလေး .. လီးကြီး .. ဆရာမ အဖုတ်ထဲဝင်သွားပြီ ... ” “ ဗြွတ် ... ဗြွတ် .... စွတ် ... ” “ အ ... အ ... ဆရာမ ... ကို ... ကျွန်တော်လိုး .. .. နေတာလေ ... ” “ အီး ... အင်း ... လိုး ... လိုး ... ဆောင့်ပေး ... ကြမ်းကြမ်းလေး ... ဆောင့်ပေးပါ .... ဆရာမ ..... ကောင်းလွန်းလို့ ... ” “ ပြွတ် ... ဒုတ် ဒုတ် ... ဖွတ် ... ” လီးတချောင်းလုံး ဝင်နေတာတောင် ... အောက်ကနေကော့ပြီး ပြန်ပြန်ဆောင့်နေတဲ့ ဒေါ်မမလေးရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းကိုင်ပြီး ... ဒူးတွေပွန်းလာတဲ့အထိ ဆက်တိုက် ဇယ်ဆက်သလို ဆောင့်လိုးရင်း ... ဆရာမစောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို ကျွန်တော့လီးတံ ဝင်တာထွက်တာကို ... အရသာခံကြည့်မိပါတယ် ... ။ ဂွင်းထုတဲ့အရသာနဲ့ အခုလို အစစ်အမှန် စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားပါးတရ ဆောင့်လိုးရတာနဲ့ဘာမှကို မဆိုင်တာပါ ... ။ ဒေါ်မမလေးကလဲ ပေါင်လုံးကြီးများကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးထားကာ ကျွန်တော် အားနဲ့မာန်နဲ့ဆောင့်သမျှကို အောက်ကနေအော်ပြီး ကောင်းကောင်းကြီး လှိမ့်ပိတ်ကာ ... အလိုးခံနေပါတယ် .... ။ တရိပ်ရိပ်တက်လာတဲ့ကာမအရှိန်နဲ့အတူ ကျွန်တော့်ရဲ့ လိုးချက်ဆောင့်ချက် ... လှှုပ်ရှားမှုကလဲ ပိုပြီးတော့ မြန်လာပါတယ် ... ။ လီးကို ဆွဲမထုတ်ပဲ ဆောင့်ကြောင့်ပြောင်းထိုင်ကာ ဒေါ်မမလေးရဲ့ခါးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ကိုင်ပြီး အားရပါးရ အရှိန်ပါပါ အားနဲ့ဆောင့်တော့ ... လီးကအထဲကို ပိုဝင်သွားတယ်ထင်တယ် ... ။ ဒေါ်မမလေးမျက်နှာပါ ရှုံ့မယ့်မယ့်ဖြစ်ကာ အော်နေပါတယ် .... ။ “ ဒုတ် ... ဒုတ် ... ဗြစ် ... ” “ အမလေး ... အား ... ကောင်းလိုက်တာ .... ကလေးရယ် ... ဆောင့် ... ဆောင့် ... အား ... ဟား ... ” “ ဟင်း ... ဟား .... အင့် ... ” “ အ ... လီးကြီး .. ဆုံးအောင် .. ဆောင့်ပေးနော ်.... အားးး ... ကောင်းလိုက်တာ ... ” “ ဒုတ် ... ဒုတ် ... ဖွတ် ... ဗြွတ် ... ” “ အား ... အား ... ကျွတ် .. အား .... ” “ ဆောင့် ... အ .. လိုးပါ .... လိုးပေးပါ ... ကလေးရယ် ... ” “ အား ... အား ... အမလေး ... အိုး .... ” အော်တာ သိပ်အကျယ်ကြိးမဟုတ်ပေမယ့် တဘက်ခန်းတွေ ကြားမှာကို ကျွန်တော်က စိုးရိမ်နေမိပါသေးတယ် .. ။ ဒေါ်မမလေးကတော့ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ ကျွန်တော်ဆောင့်ပေးသမျှကို အပြည့်အဝ ဖီလင်ယူနေပါတယ် .... ။ နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုလဲ သူ့ဘာသာပွတ်ကာ ကစားနေတာကလဲ ကျွန်တော့်ကိုပြီး သွေးကြွအောင် လုပ်ပြနေသလိုပါပဲ ... ။ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုလဲ ကော့လိုက်ပြန်ချလိုက်နဲ့ ... စောက်ဖုတ်ထဲမှာ လီးတံကို ရမ်းခါနေအောင် အောက်ကနေ ကစားပေးပါတယ် ... ။ အဲဒီပုံစံနဲ့ ပဲ အားရပါးရဆောင့်လိုးရင်း ... တော်တော်ကြာတော့ ... လီးထိပ်မှာ ကျင်ကနဲဖြစ်ကာ တကိုယ်လုံး အကြောတွေပြတ်ကျသွားသလို ခံစားလိုက်ရတော့မှ ... ကျွန်တော်ပြီးသွားပြီဆိုတာ သိလိုက်ပါတယ် ... ။ ပြီးမှာမသိလောက်အောင် ကျွန်တော်လဲ ကောင်းနေခဲ့ပါတယ် ... ။ ကျွန်တော်လည်း ဆရာမရဲ့ ပါးပြင်ကို တရှိုက်မက်မက် နမ်းရှုံ့ရင်း ... ကျွန်တော့သုတ်ရည် ပူပူတွေကို ... ဆရာမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှာပဲ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတယ်... ။ " အားးး ... အ ... ချစ်တယ် ... ဆရာမ ... ရယ် ... အား းး ... " ပြီးတော့ ကျွန်တော် ... ဘယ်လိုမှ တောင့်မထားနိုင်တော့ပဲ ... ဆရာမရဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ်ကို တကိုယ်လုံးမှောက်ချပြီး အလိုက်သင့် ကျွန်တော့ကို ဆီးကြိုဖက်ထားပေးတဲ့ ဆရာမရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ ... ကလေးတစ်ယောက်လို မျက်လုံးတွေ မှိတ်ထားလိုက် မိပါတော့တယ် ... ။ ပြီးပါပြီ။
